مناسب سازی محیط سالمندان در فضای باز مجتمع های مسکونی با تاکید بر رویکرد بیوفیلیک (مجتمع های مسکونی شیراز)

رشد جمعیت سالمند همراه با رشد زندگی شهرنشینی و سکونت در مجتمع های مسکونی خواسته های جدیدی ایجاد کرده است. بنابراین فراهم نمودن شرایط محیطی مناسب برای گذراندن این گروه در محیط های سکونت بویژه فضای باز محیط مسکونی که در دسترس آنان می باشد، از اهمیت شایانی برخوردار می باشد. این پژوهش با هدف ارائه راهکار های مناسب سازی محیطی در فضای باز مجتمع های مسکونی، با درنظر گرفتن تاثیر عناصر رویکرد بیوفیلیک انجام شده است. روش پژوهش بصورت ترکیبی (کیفی_کمی) می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ۲۴ ، و آزمون های همبستگی پیرسون و t تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین عناصر رویکرد بیوفیلیک با مولفه های مناسب سازی محیط (کیفیت محیط) رابطه همبستگی و معنادار وجود دارد. از نظر تاثیر، فعالیت بیوفیلیکی بیشترین تاثیر (۳۸/۵) و سرشت فضا (۲۵/۲) کمترین تاثیر دارند. از ۴۴گویه عناصر بیوفیلیک، بیشترین تاثیر مربوط به گویه های فضای سبز(۵۳/۴)، احساس آرامش از حضور در طبیعت(۴۹/۴)، بوی گل و گیاه (۴۹/۴) و تنوع درختان(۴۱/۴) و کمترین تاثیر، عدم ترس از تراکم درختان(۵۵/۲)، هوای ابری و بارانی(۶۹/۲) و ۶ گویه بدون تاثیر بر کیفیت و مناسب سازی محیط می باشد. از نتایج کیفی بدست آمده می توان به اهمیت شاخص هایی همچون نظافت، پاکیزگی، ارتباط با تمام گروه های سنی و زندگی در مکان آشنا می توان اشاره نمود. راهکارهایی در سه بعد کالبدی، فعالیتی-اجتماعی و معنایی با در نظر گرفتن تاثیر عناصر رویکرد بیوفیلیک بر این مقوله ارائه شده است. یقینا مناسب سازی محیط های در دسترس سالمندان برای گذراندن دوران سالمندی بصورت پویا و افزایش کیفیت زندگی آنان در راستای تحقق پیری پایدار موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، رویکرد بیوفیلیک ، فضای باز مجتمع مسکونی ، مناسب سازی محیط