شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر تحقق شهر فراگیر (مطالعه موردی: کلان شهر تبریز)

افزایش فزاینده ی شهرنشینی و بروز عدم تعادل های فضایی در اکثر شهرهای جهان، بحث کاهش نابرابری ها در دسترسی به انواع منابع، منافع و امکانات را در کانون توجه اکثر صاحب نظران و سازمان های بین المللی قرار داده است. در این راستا، ماحصل دیدگاه های مختلف، ارائه ی رویکرد شهر فراگیر برای مواجهه با انواع نابرابری ها و عدم تعادل ها می باشد. با توجه به اهمیت برنامه ریزی و طراحی شهرهای فراگیر، هدف از پژوهش حاضر بررسی مولفه های تاثیرگذار بر تحقق شهر فراگیر در کلان شهر تبریز است. روش تحقیق در مطالعه ی حاضر آمیخته (کمی-کیفی) با هدف کاربردی و ماهیت توصیفی-تحلیلی می باشد که در راستای تحلیل اطلاعات از مدل حداقل مربعات جزئی در نرم افزار Warp-PLS استفاده شده است. جامعه ی آماری تحقیق شامل مدیران، مسئولان و نخبگان دانشگاهی کلان شهر تبریز می باشد که تعداد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوهن ۱۰۰ نفر تعیین شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که بیشترین تاثیرگذاری بر تحقق شهر فراگیر تبریز مربوط به متغیرهای مدیریت واحد، دانش محوری، محتوای طرح ها و برنامه ها و هماهنگی و مشارکت می باشد که به ترتیب ضرایب استخراج شده بر اساس مدل ساختاری تحقیق برای هرکدام ۷۱/۰، ۶۶/۰، ۶۳/۰ و ۵۹/۰ محاسبه شده است. از مهمترین دلایل اهمیت این متغیرها در تحقق شهر فراگیر تبریز می توان به تفرق عملکردی در سازمان های شهری و نبود دیدگاه همه جانبه نگر، عدم بهره مندی از متخصصان علوم مختلف و رویکردهای نوین در نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری، عدم بهره مندی از طرح های انعطاف پذیر و آینده نگر، حاکمیت رویکرد تکنوکرات گرا در نظام مدیریت شهری و عدم شکل گیری هماهنگی و مشارکت بین سازمان های اداره کننده ی شهر و بین سازمان های شهری با مردم اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

برابری ، تعادل فضایی ، توسعه ی پایدار ، شهر فراگیر ، کلان شهر تبریز