پیش بینی حساسیت اضطرابی براساس تحمل پریشانی با نقش میانجی تنظیم شناختی هیجان در بیماران بهبودیافته از کرونا

مقدمه: حساسیت اضطرابی یک ساختار خطر تشخیصی است که مورد مطالعه قرار گرفته است و اعتقاد بر این است که پاسخ به انواع مختلف استرس را تقویت می کند. همه گیری کووید-۱۹ یک عامل استرس­زای گسترده با تهدیدات جسمی و اجتماعی قابل توجه است لذا پژوهش حاضر باهدف تعیین نقش میانجی تنظیم شناختی هیجان در رابطه تحمل پریشانی با حساسیت اضطرابی بیماران بهبودیافته از کرونا انجام شد. روش: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می­باشد. بدین منظور از بین بیماران بزرگ سال بهبود­یافته از ابتلا به کرونا در شهر تهران در سال ۱۴۰۰، ۲۰۱ نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه­های تنظیم هیجان شناختی گرنفسکی، کریج و اسپین هاون (۲۰۰۱)، حساسیت اضطرابی فلوید، گارفیلد و لاسوتا (۲۰۰۵) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) جمع­آوری شد. یافته ها: تجزیه وتحلیل یافته­ها از طریق تحلیل مسیر نشان دادند که تحمل پریشانی بر حساسیت اضطرابی تاثیرگذار است (۴۴/۰-) و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان مثبت (۳۱/۰) و منفی (۳۰/۰-) در رابطه بین رابطه تحمل پریشانی با حساسیت اضطرابی نقش میانجی دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، می توان گفت هدف قرار دادن سه مولفه تحمل پریشانی و تنظیم شناختی مثبت و منفی هیجان در ارتباط با درمان ها و کمک های روان شناختی برای حساسیت اضطرابی بیماران بهبودیافته از کرونا می تواند موثر باشد.

کلیدواژه ها:

تنظیم شناختی هیجان ، تحمل پریشانی ، حساسیت اضطرابی ، بیماران بهبودیافته از کرونا