تاثیر نقش والدین در تقویت یادگیری مبتنی بر نظریه شناختی پیاژه

نظریه شناختی ژان پیاژه بر فرایند رشد ذهنی کودک از طریق تعامل فعال با محیط تاکید دارد. در این دیدگاه، یادگیری نه به عنوان انتقال صرف اطلاعات، بلکه به عنوان فرایند ساخت دانش از طریق تجربه و کشف در نظر گرفته می شود. در این چارچوب، نقش والدین به عنوان اولین و تاثیرگذارترین محیط یادگیری کودک، اهمیت چشمگیری دارد. والدین با فراهم کردن فرصت های مناسب برای اکتشاف، گفتگو و بازی های معنادار، زمینه ساز شکل گیری طرحواره های ذهنی در کودکان می شوند. علاوه بر این، نحوه پاسخ دهی والدین به پرسش ها و کنجکاوی های کودکان، می تواند انگیزه یادگیری را تقویت کرده و مراحل رشد شناختی را تسهیل نماید. بر اساس نظریه پیاژه، کودکان در مراحل مختلف رشد، نیازمند رویکردهای متفاوتی از سوی والدین هستند تا بتوانند به طور موثر دانش خود را سازمان دهی و توسعه دهند. این همراهی آگاهانه از سوی والدین، به رشد تفکر منطقی و خودتنظیمی در فرایند یادگیری منجر می شود. در ادامه، نقش والدین نه تنها به عنوان تسهیل کننده فرآیند یادگیری، بلکه به عنوان الگوی ذهنی و رفتاری نیز تحلیل می شود. تعامل مستمر و مثبت بین والد و کودک، منجر به ایجاد فضای امن و اعتمادآمیز برای یادگیری می گردد؛ فضایی که در آن کودک قادر است بدون ترس از قضاوت، ایده ها و تجربیات خود را بیان کند. والدینی که با درک مراحل شناختی پیاژه، فعالیت های متناسب با سطح درک کودک طراحی می کنند، امکان درونی سازی مفاهیم را افزایش می دهند. همچنین، آموزش غیرمستقیم مفاهیم از طریق بازی، گفت وگو و مشارکت در فعالیت های روزمره، باعث تقویت تفکر انتزاعی و استدلال در کودکان می شود. در نهایت، مشارکت فعال والدین در روند یادگیری، پیوند میان تجربه زیسته کودک و مفاهیم نظری را استوارتر می سازد، و این امر نقشی کلیدی در پرورش توانایی های شناختی و مهارت های حل مسئله دارد.

کلیدواژه ها:

والدین ، تقویت یادگیری ، نظریه شناختی ، پیاژه