جایگاه تعلیم قرآن در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش ایران

سند تحول بنیادین آموزش و پرورش به عنوان سند بالادستی نظام تعلیم و تربیت رسمی کشور، با هدف ایجاد تحولی عمیق، همه جانبه و پایدار در نظام آموزشی ایران تدوین شده است. در این سند، تعلیم قرآن کریم از جایگاهی ممتاز و محوری برخوردار است؛ به گونه ای که یکی از ارکان اصلی تربیت در ساحت های شش گانه به شمار می رود. بر اساس این سند، آموزش قرآن صرفا محدود به یادگیری الفاظ و قرائت ظاهری نبوده، بلکه هدف اصلی آن، درک مفاهیم عمیق قرآنی، انس با آیات الهی و نهادینه سازی ارزش های اسلامی در رفتار و باور دانش آموزان است. تعلیم قرآن، پیوندی بنیادین با تربیت اعتقادی، اخلاقی و عبادی دارد و زمینه ساز شکل گیری هویت دینی، مسئولیت پذیری اجتماعی و تعهد نسبت به آرمان های انقلاب اسلامی است. این پژوهش با روشی توصیفی-تحلیلی و بر پایه تحلیل محتوای سند تحول، به بررسی ابعاد مختلف جایگاه قرآن در سیاست گذاری های تربیتی می پردازد و نشان می دهد که قرآن نه تنها یک منبع درسی، بلکه معیاری برای جهت دهی به همه فرآیندهای آموزشی و تربیتی در مدرسه ایرانی-اسلامی محسوب می شود. در پایان، راهکارهایی برای ارتقای آموزش قرآن در مدارس از منظر سند تحول پیشنهاد شده که شامل تقویت مهارت معلمان، استفاده از روش های نوین آموزشی، و تلفیق آموزش مفهومی با تربیت عملی است.

کلیدواژه ها:

تعلیم قرآن ، سند تحول بنیادین ، آموزش و پرورش ، تربیت دینی ، ساحت های تربیتی ، مدرسه اسلامی