بازنمایی نحوی ساخت ربطی گزاره ای در زبان فارسی

مقاله حاضر از دیدگاه برنامه کمینگی به بررسی ساخت ربطی گزاره ای در زبان فارسی می پردازد. در این مقاله براساس دو دیدگاه اساسی این نوع ساخت ربطی را مورد بررسی قرار می دهیم: تحلیل ساخت ربطی به عنوان خرده جمله متقارن و تحلیل ساخت ربطی به عنوان خرده جمله نامتقارن. زبان شناسان طرفدار ساختار نامتقارن به وجود هسته نقشی در ساخت های ربطی قائل می شوند که در آن فاعل بر محمول سازه فرمانی نامتقارن دارد، در مقابل درتحلیل متقارن اعتقاد بر این است که فاعل و محمول خرده جمله ربطی به صورت دو فرافکن بیشینه با یکدیگر ادغام می شوند و سپس یکی از دو عنصر فاعل و محمول به جایگاه شاخص گروه زمان حرکت می نماید و عنصر در جا مانده به عنوان برچسب نحوی خرده جمله ربطی انتخاب می شود. در مقاله حاضر با اشاره به عدم کارآیی فرضیه مقوله نقشی و بر پایه الگوریتم برچسب دهی چامسکی (۲۰۱۳، ۲۰۱۵) نشان داده شده است که جملات ربطی گزاره ای در زبان فارسی از ساختاری متقارن برخوردارند و در نظر گرفتن هسته نقشی تهی اصل اقتصاد کمینگی را در ساخت های ربطی زبان فارسی نادیده می گیرد.

کلیدواژه ها:

بند ربطی گزاره ای ، خرده جمله ، ساختار متقارن ، ساختار نامتقارن ، الگوریتم برچسب دهی