برنامه ریزی اجتماع محور شهرداریها در مدیریت و مواجهه با بحران شهری

بررسی های انجام شده نشان میدهد در خوش بینانه ترین وضعیت، هر اندازه واکنش سازمانهای مسئول سریع و همه جانبه باشد و به هر میزان از امکانات و تجهیزات مناسب استفاده شود باز هم در شرایط بحرانی نیروهای امدادی قادر به پاسخگویی سریع نبوده و تا چند ساعت اولیه پس از بحران کمک های سازماندهی شده به آسیب دیدگان ارائه نخواهد شد با توجه به روند رو به رشد شهرنشینی و تغییرات اقلیمی شهرها با خطرات بیشتری مواجه هستند که نیازمند برنامه ریزی دقیق و استراتژی های موثر برای مدیریت بحران و افزایش تاب آوری می باشند. ابتدا به تحلیل تهدیدات مختلف نظیر زلزله، سیل، طوفان، آتش سوزی و بلایای انسانی پرداخته شده و اثرات آنها بر زیر ساخت ها و جمعیت شهری بررسی می شود. سپس استراتژی های کلیدی مدیریت بحران شامل ارزیابی ریسک برنامه ریزی پیشگیرانه، واکنش سریع و کارآمد و بازیابی پس از بحران مورد بحث قرار می گیرد. برای جلوگیری و کاهش اثرات جانی و مالی چنین مخاطراتی، دانشی به نام «مدیریت بحران» به وجود آمده است. چنین رویکردی بسیاری از بلایا و مخاطرات طبیعی را که رخ داده است یا ممکن است رخ دهد، مدیریت و سامان دهی می کند؛ از این رو در دنیای امروز مدیریت بحران از جمله مسایلی است که لازم است در فرایند برنامه ریزی شهری بدان توجه شود؛ به طوری که رویدادهای بحرانی مربوط به بلایای طبیعی مانند سیل، طوفان و زلزله به پیش زمینه اساسی مدیریت برای ایجاد برنامه ریزی و کنترل تبدیل شده است(Nichols, ۲۰۱۳: ۲۱).

کلیدواژه ها:

ریسک ، برنامه ریزی ، اهداف پیشگیرانه