بررسی چالش های آموزش مشارکتی در کلاس های درس علوم اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر بررسی چالش های آموزش مشارکتی در کلاس های درس علوم اجتماعی می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای - اسنادی بوده است. در روش یادگیری مشارکتی دانش آموزان مهارت های اجتماعی را از طریق مشارکت در فعالیت های گروهی کسب می نمایند. در این روش که به فعال بودن دانش آموزان و رشد همه جانبه وجودی آنها تاکید می شود فراگیر نه فقط انتقال دهنده دانش بلکه آسان ساز فرآیند آموزشی و رشد ویژگی های شناختی و رفتاری دانش آموز است. درمیان انواع سبک های یادگیری، یادگیری مشارکتی سبکی ساختارمند است که در آن دانش آموزان مسئول مشارکت و یادگیری خود هستند. یادگیری مشارکتی موجب دستیابی به مهارت های تفکر سطح بالاتر می شود. وقتی دانش آموزان با هم کار می کنند به جای اینکه به طور غیر فعال به معلمی گوش کنند که اطلاعات را ارائه می کند یا از جایی می خواند به طور فعال در فرآیند یادگیری فعالیت می کنند. محققان و نظریه پردازان یادگیری مشارکتی معتقدند که یادگیری مشارکتی مهارت های تفکر را توسعه می دهد حافظه دانش آموزان را بهبود می بخشد عزت نفس دانش آموزان را افزایش می دهد نگرش دانش آموزان را نسبت به موضوعات درسی افزایش می دهد مسئولیت پذیری دانش آموزان را نسبت به یادگیری افزایش می دهد تفکر انتقادی را تحریک می کند مهارت های خود مدیریتی را در دانش آموزان افزایش می دهد و پیشرفت تحصیلی و حضور در کلاس را افزایش می دهد. یادگیری مشارکتی وسیله ای برای تقویت مهارت های فکری و ارتقاء سطح یادگیری وسیله ای برای امروزه آموزش در مدرسه و فراگرفتن دانستنی ها مهارت ها و نگرش ها بخش مهمی از زندگی بشر شده است. در عصر حاضر دیگر نمی توان تدریس را به معنای انتقال معلومات از ذهن معلم به ذهن شا گرد دانست زیرا این امر باعث یادگیری طوطی وار مطالب شده و این گونه یادگیری نه تنها در سازندگی فراگیران نقش موثری ایفا نمی کند بلکه زمینه رکود و دل زدگی از فعالیت های علمی را فراهم می کند. تحول به فضایی اثر بخش نیاز دارد که بتواند در دانش روش منش و نگرش افراد تغییر ایجاد کند و پایه این تحول در روش تدریس و آموزش مدارس است.

کلیدواژه ها:

آموزش مشارکتی ، یادگیری مشارکتی ، یادگیری فعال ، علوم اجتماعی ، فعالیت گروهی