بهبود شرایط و راهبردهای آموزشی و تربیتی دانش آموزان در نظام فرهنگی-اجتماعی با تکیه بر نقش والدین و محیط آموزشگاهی مدارس

مدرسه می باید ضمن انتقال معلومات و فنون و مهارت ها، نه فقط ظرفیت ها و استعدادهای فرد را رشد دهد، بلکه از طریق الگوسازی و القای نظر و تشویق و تنبیه، اخلاقیات جامعه و رفتار مطلوب و پذیرش روشهای جامعه بزرگ را به او بیاموزد و نگذارد که فرد ناخودآگاه یا آزادانه از محدوده خواست ها و اهداف تعیین شده جامعه پا بیرون گذارد. به این ترتیب، فرد در فضای آموزشی موجود، فضای نظارت شده اجتماعی را تجربه می کند؛ این نظارت در جایی تلویحی و در جایی تصریح شده است. با توجه به این که دانش آموزان زمان زیادی از عمر خود را در آموزشگاه ها سپری می کنند و تحت آموزش های مختلفی قرار می گیرند و از طرفی دیگر یکی از اساسی ترین اهداف نظام تعلیم و تربیت امروز پرورش افرادی است که علاوه بر داشتن هوش و استعداد کافی در زمینه های مختلف باید مهارت های لازم را برای حل مسائل گوناگون زندگی به دست آورند تا به اهداف آموزشی از جمله عملکرد تحصیلی بالا، دانش آموزانی کارآمد و توانا برسند، همچنین با توجه به اینکه خود نوجوانان دوران بحرانی و پر استرسی را سپری می کنند، می توانیم در جهت خودکنترلی، آرامش و کاهش استرس، افزایش راه های مطلوب برقرای ارتباط با دیگران از قبل طرح و برنامه مشخصی برقرار نموده و آنها را برای ورود به عرصه های مختلف آموزشی و اجتماعی آماده کنیم.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشگاهی ، مدارس ، نظام فرهنگی ، راهبردهای آموزشی-تربیتی