مطالعه کارکردهای تربیتی تشکل های دانش آموزی (با تکیه بر ترویج فرهنگ نماز)

یکی از وظایف مهم آموزش و پرورش، اجتماعی کردن دانش آموزان و آماده نمودن آنان برای قبول مسئولیت و اداره امور جامعه است. این فرآیند در نظام تعلیم و تربیت بسیار بنیادی و تعیین کننده است. دوره دانش آموزی مهمترین، پرمخاطره ترین، ماندگارترین و اثربخش ترین دوره حیات هر فردی است. دوره ای که هر چند تحصیل و دانش آموزی، مهمترین وظیفه و تکلیف دانش آموزان است، اما تحولات پنهانی مراحل رشد کودکی، نوجوانی و جوانی و بالاخص در دوران بلوغ و هویت جویی، مناسبات دوران تحصیل، حجم، طوالنی بودن زمان تحصیل، تنوع فعالیت ها، برنامه ها و به ویژه فعالیت های پرورشی و گروهی و اجتماعی مدرسه را محلی برای تمرین زندگی برای فردایی بهتر و دانش آموزان را برای حضور در جامعه ای بزرگتر مهیا می سازد. در این میان هرچند نمی توان از میزان تاثیرپذیری نوجوانان و جوانان دانش آموز از رفتار معلمان، مربیان و کارکنان مدرسه به راحتی گذشت، اما آنچه بیشتر بر شخصیت و رفتار کودکان، نوجوانان و جوانان اثرگذارتر است، روابط غیررسمی، برنامه های غیررسمی و آزاد و به ویژه مناسبات انسانی است. یکی از شیوه های گرایش دانش آموزان به فعالیت ها و تصمیم گیری های اجتماعی در آینده، مشارکت آنها در گروه ها و شوراهای متشکل از همساالن انها در مدارس است. با استفاده از تعلق خاطر دانش آموز به گروه و شرکت در شورا می توان وی را در جهت جبران کمبودهای مهارتی، ارتباطی و مشابه آن هدایت کرد و از مهم ترین کارکردهای تربیتی تشکل های دانش آموزی می توان به ترویج فرهنگ نماز اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، تشکل های دانش آموزی ، شورای دانش آموزی ، ترویج فرهنگ نماز