بررسی کفایت ضوابط پوشش بتن مبحث نهم (ویرایش ۱۳۹۹) در برابر حمله یون کلراید-مطالعه موردی شهر شیراز

خوردگی میلگردهای فولادی ناشی از حمله یون کلراید در سازههای بتن آرمه به یک نگرانی برای مهندسین عمران تبدیل شده است؛ چراکه این نوع خوردگی یکی از علل عمده خرابی سازههای بتن آرمه محسوب می گردد. این آسیب ها از کاهش سطح مقطع میلگردهای فولادی آغاز می شوند و کاهش شکل پذیری، ترک خوردگی و مشکلات پیوستگی بین آرماتور و بتن و به عبارت دیگر کاهش دوام یا پایایی بتن را به دنبال دارند که منجر به شکست زود هنگام سازه می شود. اولین مورد تاثیرگذار بر دوام بتن در مقابل خوردگی پوشش بتنی کافی روی میلگردها است. پوشش بتنی کافی و مخلوطی با نسبت آب به سیمان پایین می تواند تا حد زیادی نفوذ یون کلراید را به تعویق بیندازد. مبحث نهم مقررات ملی ساختمان، پوشش بتن روی میلگردها را به صورت حداقل فاصله بین سطح بتن تا نزدیکترین رویه میلگرد، اعم از طولی یا عرضی و یا سیم آرماتوربندی تعریف می نماید. در این پژوهش کفایت ضوابط حداقل پوشش بتن بر اساس مبحث نهم مقررات ملی ساختمان ویرایش ۱۳۹۹، تحت شرایط محیطی مختلف و برای اعضای مختلف بتن آرمه (تیر، ستون، دال، پوسته و شالوده) با استفاده از نرم افزار Life-۳۶۵ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از اجرای برنامه Life-۳۶۵ را نشان می دهد. بر این اساس عمر مفید تیر و ستون مربعی، تیر و ستون دایره ای، تیر فرعی مربعی، دال، دیوار و شالوده در برابر حمله یون کلراید به ترتیب ۸/۱۰، ۷/۱۱، ۵/۹، ۸/۱۰، ۹/۱۱ و ۶/۱۱ سال می باشد.

کلیدواژه ها:

پوشش بتن ، یون کلراید ، مبحث نهم ، خوردگی