تثبیت آنزیم گلوکز اکسیداز بر روی حامل شیشه سرامیک نانومتخلخل فسفاتی (CaO.TiO2.P2O5)

آنزیم ها بیوکاتالیست های پروتئینی هستند که با تثبیت آنها بر روی حامل مناسب پایداری آنها افزایش یافته و امکان استفاده ی چندین باره از آنها به وجود می آید. در این پژوهش آنزیم گلوکز اکسیداز بر روی حامل شیشه سرامیک نانومتخلخل فسفاتی (CTP) تثبیت شده است. برای این منظور، ابتدا شیشه ی فسفاتی با ترکیب مورد نظر سنتز شد و سپس از طریق عملیات حرارتی کنترل شده فازهای بلوری با اندازه ی موردنظر در آن ایجاد شد. شیشه سرامیک حاصل شده تحت اسیدشویی با هیدروکلریک اسید 0/1 نرمال به مدت سه روز قر ار گرفت و تخلخل های نانومتری در آن ایجاد گردید. اندازه متوسط تخلخل ها 12/7nm تعیین شد که با توجه به قطر متوسط آنزیم گلوکز اکسیداز (nm10-8) به عنوان پایه ی تثبیت بسیار مناسب به نظر می آید. روشهای مختلفی مثل جذب فیزیکی، جذب کووالانتی، تله اندازی و... برای تثبیت آنزیم وجود دارد که از میان آنها جذب فیزیکی به دلیل هزینه ی کمتر و همچنین افت فعالیت کمتر آنزیم در این پژوهش انتخاب شده است. برای تعیین میزان آنزیم تثبیت شده بر روی حامل و همچنین فعالیت سنجی آنزیم های تثبیت شده از روش اسپکتروفوتومتری استفاده شده است. میانگین درصد تثبیت آنزیم برای حامل 81/46% و میانگین درصد فعالیت آنزیم تثبیت شده 60/15% به دست آمد. فعالیت آنزیم گلوکز اکسیداز در هر دو حالت آزاد و تثبیت شده در pH ها و دماهای مختلف بررسی شدند. با توجه به نتایج به دست آمده برای هر دو حالت آنزیم، بیشترین فعالیت مربوط به pH=7/0 و دمای 40 درجه سانتیگراد می باشد. از نمودارهای به دست آمده از این قسمت تاثیر مثبت تثبیت بر کاهش میزان افت فعالیت در pHها و دماهای مختلف مشهود است. همچنین میزان افت فعالیت آنزیم با گذشت زمان در دو حالت آزاد و تثبیت شده بررسی شد. با مقایسه نمودارهای مربوطه مشاهده شد که تثبیت آنزیم موجب کاهش چشمگیر میزان افت فعالیت با گذشت زمان میشود.

کلیدواژه ها:

آنزیم گلوکزاکسیداز ، تثبیت ، حامل نانومتخلخل ، شیشه سرامیک کلسیم تیتانات فسفاتی