بررسی تاثیر فناوریهای دیجیتال بر کیفیت و دسترسی به آموزش عالی در ایران

این پژوهش تاثیر فناوریهای دیجیتال بر کیفیت و دسترسی به آموزش عالی در ایران را بررسی می کند. هدف اصلی تحقیق تحلیل نقش فناوریهای دیجیتال در بهبود فرآیندهای یادگیری و کاهش نابرابری های آموزشی است. سوال اصلی پژوهش این است که چگونه ابزارها و زیرساخت های دیجیتال می توانند بر کیفیت آموزش و فرصت های دسترسی دانشجویان به آموزش عالی تاثیر بگذارند. این مطالعه بر اساس نیاز به ارتقای عدالت آموزشی در نظام های آموزشی ایران طراحی شده است. با استفاده از روش مرور سیستماتیک و تحلیل تماتیک، مقالات داخلی و خارجی بررسی شدند. یافته ها نشان می دهند که فناوری های دیجیتال، مانند سیستم های مدیریت یادگیری (LMS) و یادگیری تطبیقی، با ارائه فرصت های یادگیری شخصی سازی شده و بازخورد سریع، کیفیت آموزش را بهبود داده اند. به ویژه، پژوهش های مختلف نشان می دهند که استفاده از LMS در دانشگاه های مناطق محروم منجر به بهبود پیشرفت تحصیلی شده است. همچنین، فناوری های دیجیتال با افزایش تعامل میان دانشجویان و استادان، محیط یادگیری را جذاب تر کرده اند. نظرسنجی ها نشان می دهند که ۵۶٪ از دانشجویان تاثیر این فناوری ها را "خیلی زیاد" ارزیابی کرده اند. با این حال، چالش هایی مانند کمبود زیرساخت های دیجیتال، نابرابری در دسترسی به اینترنت و مقاومت های اجتماعی همچنان مانع بهره برداری کامل از این فناوری ها هستند. در نهایت، پیشنهاداتی برای تقویت زیرساخت ها و ارتقای سواد دیجیتال جهت بهبود عدالت آموزشی در ایران ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

فناوری دیجیتال ، کیفیت آموزش ، دسترسی به آموزش ، عدالت آموزشی ، ایران