بهبود کیفیت آموزش تربیت اجتماعی با مقایسه محتوای برنامه درسی ایران و ژاپن

این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی محتوای برنامه های درسی تربیت اجتماعی مقطع ابتدایی در ایران و ژاپن، با استفاده از روش کیفی-تحلیلی و تحلیل محتوای مروری انجام شده است. مدارس، به عنوان نهادهای کلیدی جامعه، نقش مهمی در تربیت اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان ایفا می کنند. در این راستا، محتوای برنامه های درسی، روشهای آموزشی و اهداف تربیتی در هر کشور باید با نیازهای اجتماعی و فرهنگی منطبق باشد. ایران، با تاکید بر ارزشهای دینی و اخلاقی، و ژاپن، با تمرکز بر مهارتهای زندگی و تعاملات اجتماعی، رویکردهای متفاوتی را دنبال می کنند. یافته های پژوهش نشان می دهد که نظام آموزشی ژاپن، با بهره گیری از روش های آموزشی فعال، یادگیری مبتنی بر عمل و ارتباط نزدیک با جامعه، دستاوردهای برجسته ای در تربیت اجتماعی داشته است. در مقابل، برنامه های درسی ایران عمدتا بر آموزش نظری متمرکز بوده و کمتر به مهارتهای عملی و مشارکتی توجه کرده اند. این مطالعه نشان می دهد که بهره گیری از عناصر موفق نظام آموزشی ژاپن، نظیر فعالیت های گروهی، پروژه های زیستمحور و ارتباط موثر میان مدرسه و خانواده، می تواند به بهبود کیفیت تربیت اجتماعی در ایران کمک کند. پژوهش همچنین پیشنهادهایی عملی برای ارتقای برنامه های درسی ایران ارائه می دهد؛ از جمله بازنگری در محتوا، افزایش آموزش های عملی و تقویت روش های مشارکتی. یافته های این مطالعه می توانند به سیاستگذاران آموزشی در طراحی برنامه های موثرتر کمک کنند.

کلیدواژه ها:

تربیت اجتماعی ، برنامه درسی ، مقطع ابتدایی ، برنامه درسی مقطع ابتدایی ایران ، برنامه درسی ژاپن