سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان از منظر پزشکی قانونی، فقه امامیه و حقوق کیفری ایران

سوء استفاده جنسی را می توان به دو گروه کلی تقسیم کرد: سوء استفاده هایی که خود بزه دیده هدف مستقیم مرتکب، جهت ارضای نیاز جنسی اش است و دیگری، استفاده از اطفال و نوجوانان به عنوان وسیله در ارتباط با رفتارهای جنسی. قانونگذار در جرم انگاری نسبتا خوب اما در کیفرگذاری پرایراد عمل کرده است. قانون در مسیر جرم انگاری سوء استفاده جنسی چالش هایی نیز به همراه دارد، مانند اینکه بین سن مسئولیت کیفری اطفال و سن حمایت از آن ها تفکیک صحیحی صورت نگرفته است و یا اینکه بسیاری از سوء استفاده های جنسی در قانون مجازات اسلامی به عنوان جرایم حدی شناخته می شوند، ولی قانونگذار بین اعمال حد یا تعزیر اقدام قابل قبولی را انجام نداده است، در حالی که می توانست از مبنا قراردادن بلوغ برای مسئولیت کیفری فاصله بگیرد و علاوه بر حد، مجازات تعزیری مقرر در قانون را بر مرتکب قابل اعمال بداند.

کلیدواژه ها:

کودک ، نوجوان ، سوء استفاده جنسی ، هرزه نگاری ، فقه ، حقوق