میزان بقای بیماران مبتلا به کانسر ریه و پستان با پلورال افیوژن بدخیم

مقدمه: پلورال افیوژن بدخیم از عوامل پایین آورنده بقای بیماران سرطانی است. سرطان ریه در مردان و پستان در زنان شایع ترین بدخیمی های همراه با پلورال افیوژن هستند. این مطالعه با هدف تعیین بقای بیماران مبتلا به پلورال افیوژن بدخیم در سرطان ریه یا پستان و ارزیابی عوامل مرتبط انجام شده است.روش پژوهش: مطالعه به صورت گذشته نگر در بیماران مبتلا به کانسر ریه و پستان با پلورال افیوژن بدخیم مراجعه کننده به بیمارستان آیت اله روحانی در سال های ۹۷-۹۰ انجام شده است. اطلاعات دموگرافیک به روش پرونده خوانی و سابقه شیمی درمانی درقالب چک لیستی جمع آوری شد. با تماس تلفنی وضعیت کنونی بیمار(فوت/زنده) مشخص و درنهایت میزان بقا محاسبه شد.یافته ها: از ۸۳ بیمار مبتلا به پلورال افیوژن، ۵۷ نفر مبتلا به سرطان ریه و ۲۶ نفر مبتلا به سرطان پستان بودند. میانگین سنی ۲۷/۶۴ سال بود و ۱/۳۶ درصد بیماران مرد بودند. میانه بقا در کل بیماران، بیماران کانسر ریه و کانسر پستان به ترتیب ۱۱۳، ۸۶ و ۵/۱۹۹ روز بود. سن بالای ۷۰، جنسیت مرد و عدم دریافت کموتراپی با کاهش بقا دارای ارتباطی معنادار ولی نوع سرطان فاقد ارتباط معنادار بودند. بنابر نتایج بررسی در تمام بیماران، بیماران سرطان ریه و سرطان پستان، فقط عدم دریافت کموتراپی مستقلا با کاهش میزان بقا ارتباط داشته است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه که اولین بار در ایران به بررسی میزان بقا بیماران مبتلا به پلورال افیوژن بدخیم پرداخته، نشان داد، سابقه کموتراپی مستقلا در بقای بیماران موثر است. این نتایج برای پیش بینی بهتر میزان بقای بیماران مبتلا به پلورال افیوژن بدخیم در زمینه سرطان ریه یا پستان و انتخاب درمان مناسب کمک کننده است.

کلیدواژه ها:

سرطان ریه ، سرطان پستان ، پلورال افیوژن بدخیم ، میزان بقای کلی