ارزیابی شدت خشکسالی مبتنی بر سنجش از دور با استفاده از روش هوشمند چند مقیاسی (مطالعه موردی: شمال غرب ایران)

خشک سالی به عنوان یک بلای طبیعی یکی از دغدغه های اکولوژیکی، هیدرولوژیکی، کشاورزی و اقتصادی انسان است. در این مطالعه، روش هوشمند چند مقیاسی برای بررسی شدت خشک سالی و مناطق مستعد خشک سالی در شمال غرب ایران برای سال های ۱۹۸۳-۲۰۲۰ استفاده شد. در فرآیند مدل سازی مجموعه داده های سنجش ازدور و زمینی مورداستفاده قرار گرفت. در بررسی وضعیت خشک سالی، سری های زمانی خشک سالی ابتدا با روش تجزیه حالت متغیر (VMD) به چندین زیرمجموعه تقسیم شدند. سپس موثرترین زیرمجموعه ها بر اساس مقدار انرژی آن­ها انتخاب و منطقه انتخابی پهنه بندی شد. در مرحله بعد، مقادیر انرژی میانگین هر ایستگاه به عنوان ورودی تکنیک خوشه بندی K-means استفاده شد. نتایج کارایی مناسب روش های چند مقیاسی پیشنهادی را در تشخیص موثر شدت خشک سالی ثابت کرد. نتایج نشان داد که بخش جنوب شرقی از خشک سالی شدید رنج می برد، درحالی که خشک سالی در بخش های جنوب غربی و شمال غربی منطقه موردمطالعه خفیف تر است. کمترین مقدار انرژی برای بخش های مرکزی به دست آمد که در آن، مناطق خشک تر وجود داشت. مشخص گردید که بین شاخص خشک سالی و مقادیر انرژی رابطه معکوس وجود دارد. همچنین بر اساس نتایج خوشه بندی تشابه عدم قطعیت هیدرولوژیکی درون- خوشه ای آشکار شد، اگرچه برخی ایستگاه های باران­سنجی در برخی خوشه ها بافاصله زیاد از هم قرار دارند. به بیانی دیگر، اساس خوشه بندی لزوما قرابت ایستگاه ها نیست.

کلیدواژه ها:

پایش خشک سالی ، پیش پردازش چند مقیاسی ، پوشش گیاهی ، سنجش از دور ، k-means