ارزیابی چرخه حیات روش های دفع نانوجاذب mGO-NH۲ مورد استفاده در حذف یون های جیوه از محلول های آبی

استفاده از نانوجاذب ها، علی رغم اثرات مثبت اقتصادی و محیط زیستی، به دلیل مصرف منابع اولیه طبیعی، مصرف انرژی و تولید دی اکسیدکربن می تواند پیامدهای محیط زیستی شدیدی به همراه داشته باشد. در مطالعه اخیر، به بررسی پیامدهای دفع نانوجاذب سنتز شده از اکسید گرافن (mGO-NH۲) استفاده شده در حذف یون های جیوه از محلول های آبی طی دو سناریوی واجذب و لندفیل به کمک روش ارزیابی چرخه حیات پرداخته شد. تحلیل و ارزیابی پیامدهای محیط زیستی دو سناریو، با استفاده از نرم افزار سیماپرو (نسخه ۵·۹) و پایگاه داده Ecoinvent (نسخه ۳.۴) بر اساس استاندارد ایزو ۱۴۰۴۰ و ایزو ۱۴۰۴۴ انجام شد. از شاخص ReCiPe midpoint H و شاخص ReCiPe endpoint به ترتیب جهت تعیین ۱۸ پیامد میانی و سه دسته پیامد پایانی استفاده شد. هم چنین، جهت بررسی پتانسیل گرمایش جهانی، ردپای بوم شناختی و میزان انرژی خواهی تجمعی، به ترتیب شاخص های پروتکل گازهای گلخانه ای، ردپای اکولوژیکی و تقاضای انرژی تجمعی محاسبه شد. نتایج نشان داد که در تمام پیامدهای مذکور، سناریوی واجذب به دلیل مصرف برق، بیش ترین سهم را بر پیامدهای مورد بررسی در مقایسه با سناریوی لندفیل دارا است. هم چنین، بر اساس نتایج تقاضای انرژی تجمعی، سوخت های فسیلی با ۲۹/۹۴ و ۵۰/۹۰ درصد مشارکت بالاترین میزان مصرف انرژی را به ترتیب در دو سناریوی واجذب و لندفیل داشتند و سهم سایر منابع ناچیز بود. لذا فرآیند لندفیل جهت دفع نهایی نانوجاذب به کار رفته در حذف یون های جیوه پیشنهاد می شود. از سوی دیگر، با توجه به پتانسیل مناسب نانوجاذب در حذف یون های جیوه و امکان استفاده مجدد از آن به کمک فرآیندهای اسیدی، بازجذب نانوجاذب می تواند نقش موثری در کاهش پیامدهای محیط زیستی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چرخه حیات ، الکتریسیته ، واجذب ، جیوه ، جاذب ، لندفیل