بررسی تاثیر کیفیت مولفه های مدل مکان پایدار در میزان حس تعلق ساکنین خانه های روستایی نواحی جلگه ای (محدوده مورد مطالعه: ناحیه جلگه ای شهرستان تالش)

در سال های اخیرخانه های روستایی نیز مانند هرپدیده ای تحت تاثیر عوامل درونی و بیرونی، از تغییرات و دگرگونی های وسیعی برخوردار بوده و پیامدهایی نظیر بیگانگی انسان با مکان و کاهش حس مکان را در پی داشته است. حس تعلق به مکان یکی از عوامل مهم در شکل گیری ارتباط استفاده کنندگان با مکان و ایجاد محیط با کیفیت می باشد. لذا تامین مسکن روستایی مناسب، بازسازی و نوسازی آن که قاعدتا با هدف نیل به کیفیت فضایی مطلوب تر دنبال می شود، نیازمند اطلاع از عوامل موثر بر حس مکان در عناصر تشکیل دهنده آن است. بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال بررسی میزان تاثیرگذاری کیفیت مولفه های مکان پایدار در ایجاد حس تعلق به خانه های روستایی تالش می­باشد تا با دستیا بی به دانش ساختاری آن در الگوی معماری بومی که می­تواند همانند دیگر مقوله ها به نسل­های آینده انتقال یابد، تاثیر بسزایی در طراحی بناهای روستای امروزی به وجود آورد. بدین منظور اطلاعات پژوهش حاضر براساس مطالعات کتابخانه­ای و مشاهدات میدانی گردآوری شده است. روش این تحقیق توصیفی-تحلیلی است و داده های آن از طریق روش پیمایشی مبتنی بر استفاده از پرسشنامه افتراق معنایی جمع آوری شده است. حجم نمونه در این پژوهش۶۷۰ نفر بود که از میان افراد بالای ۱۸سال در روستاهای جلگه ای تالش به روش توزیع سهمیه ای انتخاب شدند. پس از توزیع وتکمیل پرسشنامه ها، برای بررسی داده های پژوهش از آزمون tتک نمونه ای، همبستگی و رگرسیون در نرم افزارSpss استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که از میان مولفه های مدل مکان پایدار،کیفیت متغیر بوم-سرزمینی و تجلی آن در محیط کالبدی خانه­های روستایی جلگه ای تالش با ضریب تاثیر۰/۸۳۴درصد بیشترین تاثیر و کیفیت متغیر فضایی با ضریب تاثیر۰/۱۰۸ درصد کمترین تاثیر را بر میزان حس تعلق افراد استفاده کننده از فضا داشته است. همچنین در متغیر بوم- سرزمینی، مصالح سازگار با بوم و محل نیز با ضریب تاثیر۰/۹۳۶ درصد بیشترین تاثیر را در ایجاد حس تعلق مکانی دارند. بنابراین در خانه های روستایی تالش، علاوه بر در نظرگرفتن ویژگی هایی همچون آسایش اقلیمی که در کیفیت فعالیتی بیشترین میزان تاثیر را دارند، عناصر تشکیل دهنده آن باید با شکل و مصالح سازگار با بوم و محل بازآفرینی شوند تا از لحاظ معنایی نیز حس تعلق خاطر بیشتری را ایجاد نمایند.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، حس تعلق ، مدل مکان پایدار ، خانه های روستایی ، شهرستان تالش