روایت وودی آلن از میل و آرزوهای انسان مدرن

وودی آلن کارگردان و فیلمساز معروف، از مفاهیم مختلفی همچون رویا، میل و آرزوهای انسانی در آثار خود بهره گرفته است. در این پژوهش، کارکرد امیال و آرزوها در سه اثر شاخص وی، رز ارغوانی قاهره، نیمه شب در پاریس و همه می گویند دوستت دارم، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. شخصیت ها در هر سه فیلم در دنیای خیالی خود آرزوهایی را که نمی توانند بدان ها دست یابند، متصور می شوند. با مهیا شدن زمینه برای دستیابی به این آرزوها، داستان و روایت کلی در سه فیلم شکل می گیرد. به علاوه، با بررسی دقیق این سه فیلم، همخوانی آن ها با جنبه های سه گانه نظریه زیگموند فروید، پیرامون آرزوها مورد سنجش قرار گرفت. در میان سه دسته از امیال و آرزوهایی که فروید معرفی می کند، دسته نخست آن ها شامل آروزها و امیالی می شود که به طور فعالانه در خودآگاه فرد حضور دارند، اما امکان ظهور و بروزشان فراهم نیست و فرد این ها را به عقب رانده و برای خیال پردازی های شب می گذارد. وودی آلن در این سه فیلم، با فراهم آوردن شرایط بروز این آرزوها، شخصیت های فیلم هایش را به چالش می کشد. این شخصیت ها با دستیابی به آروزهایشان، پس از مدتی با واقعیت روبه رو می شوند؛ به خصوص برای گیل در فیلم نیمه شب در پاریس، جو و وان در همه می گویند دوستت دارم که هر سه ترجیح می دهند تا به زندگی واقعیشان بازگردند.

کلیدواژه ها:

وودی آلن ، رز ارغوانی قاهره ، زیگموند فروید ، همه می گویند دوستت دارم ، نیمه شب در پاریس ، رویا ، خیال و آرزو ، تاویل رویا