روش های فعال تدریس در مقابل روش های سنتی: تحلیل جامع مزایا، چالش ها و راهکارهای اجرایی در نظام های آموزشی معاصر

تحولات پارادایمی در عرصه تعلیم و تربیت، نظام های آموزشی جهانی را با این پرسش اساسی مواجه ساخته است: "آیا روش های سنتی تدریس که قرن ها ستون اصلی آموزش بوده اند، همچنان می توانند پاسخگوی نیازهای یادگیری نسل دیجیتال باشند؟" این پژوهش تطبیقی-تحلیلی با روش کیفی و مرور نظام مند منابع (۲۰۱۵-۲۰۲۳) به بررسی عمیق این دوگانگی پرداخته است. یافته ها نشان می دهد در حالی که روش های سنتی (معلم محور، انتقالی، کتاب محور) در آموزش مفاهیم پایه و انضباط فکری موثرند، روش های فعال (شاگردمحور، ساخت گرا، مسئله محور) در توسعه مهارت های سده ۲۱ مانند تفکر انتقادی (Effect Size=۰.۷۸)، خلاقیت (Effect Size=۰.۶۵) و یادگیری عمیق (Effect Size=۰.۸۲) برتری معناداری دارند. چالش های اجرایی شامل مقاومت سیستم های بوروکراتیک، کمبود منابع و نیاز به بازآموزی معلمان است. مقاله با ارائه "الگوی تلفیقی پویا" پیشنهاد می کند که نظام های آموزشی با رویکردی زمینه مند، ترکیب هوشمندانه ای از هر دو روش را بر اساس اهداف یادگیری، محتوا و ویژگی های یادگیرندگان به کار گیرند.

کلیدواژه ها:

روش های فعال تدریس ، روش های سنتی تدریس ، ساخت گرایی آموزشی ، یادگیری مشارکتی ، آموزش معکوس ، کلاس درس معکوس ، ارزیابی تکوینی ، پارادایم های آموزشی ، تحول پداگوژیک ، شایستگی های سده ۲۱