اثربخشی قصه درمانی بر کاهش اختلالات درون نمود (افسردگی؛ اضطراب؛ گوشه گیری) دانش آموزان ۷-۱۱ سال

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی قصه درمانی بر کاهش اختلالات درون نمود (افسردگی؛ اضطراب؛ گوشه گیری) دانش آموزان ۷-۱۱ سال انجام گرفت. این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی (پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) انجام گرفت. در این پژوهش جامعه آماری شامل کودکان مقطع ابتدایی دختر منطقه سیزده شهر تهران بوده است. جهت اجرای پژوهش تعداد ۳۰ کودک مقطع ابتدایی که با اختلالات درون نمود تشخیص داده شده بودند به صورت نمونه گیری تصادفی در پژوهش مشارکت کردند. سپس جهت ارزیابی پیش آزمون و قبل از اجرای مداخله، والدین چک لیست رفتاری کودکان را تکمیل کردند. در مرحله بعد برای گروه آزمایشی ۱۲ جلسه مداخله قصه گویی اجرا گردید و گروه کنترل نیز تحت شرایط انتظار قرار گرفت. در انتهای مداخله نیز پرسشنامه مذکور در مراحل پس آزمون توسط والدین تکمیل شد. داده های حاصل از ارزیابی پرسشنامه از طریق آزمون های آماری کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که روش قصه گویی در کاهش رفتارهای درون نمود در مرحله پس آزمون موثر بوده است. در صورت اجرای مستمر این روش امکان کاهش رفتارهای درون نمود وجود دارد.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی ، افسردگی ، اضطراب ، گوشه گیری