تاثیر هوش اجتماعی بر سلامت روان شهروندان با نقش میانجیگری سازگاری

هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر هوش اجتماعی بر سلامت روان شهروندان با نقش میانجیگری سازگاری اجتماعی در شهروندان شهر رشت بود؛ که از مدل محقق ساخته استفاده شده است. براساس مدل مفهومی تحقیق هوش اجتماعی هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم از طریق سازگاری اجتماعی می تواند بر سلامت روانی شهروندان تاثیر بگذارد. با توجه به اینکه این تحقیق، از نوع توصیفی-تحلیلی است که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق حاضر شهروندان رشت باالی ۱۸ سال می باشد. حجم نمونه براساس فرمول کوکران با توجه با نامحدود بودن جامعه آماری ۳۸۵ نفر تعیین گردید. روش نمونه گیری هم تصادفی خوشه ای می باشد. هر خوشه یک منطقه شهرداری می باشد؛ با توجه به اینکه شهر رشت پنج منطقه دارد در واقع پنج خوشه داشتیم. برای اینکه داده ها از اعتبار بیشتر برخودار باشد از هر منطقه ۴۰ پرسشنامه از افراد واجد شرایط که باید باالی ۱۸ سال داشتند؛ تکمیل گردید که مجموع به ۴۰۰ پرسشنامه تکمیل شده رسیدیم. ابزار گردآوری داده پرسشنامه استاندارد با ۶۵ سوال که روایی و پایایی آن تایید و بین جامعه آماری توزیع شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام گرفت. در سطح آمار توصیفی از شاخص هایی چون فراوانی و درصد فراوانی؛ در سطح آمار استنباطی از روش های همبستگی، مدل معادلات ساختاری، تحلیل مسیر انجام شده است؛ که برای این منظور از نرم افزارهای spss و LISREL استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که متغیر سازگاری اجتماعی به عنوان متغیر میانجی، بتای استاندارد برای رابطه ی هوش اجتماعی و سلامت روانی شهروندان را از ۰.۶۴ به ۰.۳۴ کاهش داده و معنی دار نیز می باشد. بنابراین، نقش متغیر سازگاری اجتماعی، میانجیگری جزئی است و می توان گفت هوش اجتماعی هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم و از طریق سازگاری اجتماعی بر سلامت روانی شهروندان تاثیر مثبت و معنی داری داشت. همچنین سازگاری اجتماعی به تنهایی با ضریب مسیر ۰.۵۷ بر سلامت روانی شهروندان تاثیر داشت.

کلیدواژه ها:

هوش اجتماعی ، سلامت روانی شهروندان ، سازگاری اجتماعی