اثر بخشی بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه- بیش فعالی شهر اصفهان بود. روش تحقیق در پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیشازمون - پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی شهر اصفهان بود که در سال ۱۴۰۳ جهت درمان ارجاع داده شده بودند. گروه آزمایش مداخله ده جلسه ای بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار تحقیق پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مظاهری و صادقی (۱۳۹۴) بود. برای تجزیه تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس تک متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ استفاده شد. یافته ها نشان داد در مرحله پس آزمون خودکارآمدی تحصیلی گروه آزمایش بهبود معنی داری داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر میزان خودکارآمدی (و در نهایت پیشرفت تحصیلی) دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی تاثیر گذار بوده است که توجه ویژه مسئولین در بخش آموزش و پرورش و سازمان بهزیستی و کلینیک های خدمات سلامت روان را می طلبد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، کارکرد اجرایی ، خودکارآمدی تحصیلی ، بیش فعالی