مطالعه آزمایشگاهی اثر توام موانع هیدرولیکی و موانع فیزیکی بر کاهش هجوم آب شور دریا به آبخوان های ساحلی

ارائه راهکاری مناسب برای کاهش هجوم آب شور به آبخوان های ساحلی، می تواند نقش موثری در مدیریت منابع آب نواحی ساحلی داشته باشد. در این پژوهش تلاش شد اثر چاه تغذیه و چاه برداشت به عنوان موانع هیدرولیکی و دیوار آب بند به عنوان مانع فیزیکی به صورت مجزا و توام با هم بر چگونگی کاهش هجوم آب دریا با استفاده از آزمایش های تجربی ارزیابی شود. مقایسه نتایج به دست آمده در زمان بکارگیری هریک از موانع به تنهایی نشان داد که استفاده از چاه تغذیه به صورت مجزا به مراتب عملکرد بهتری بر میزان کاهش هجوم آب شور نسبت به بکارگیری دیوار آب بند و چاه برداشت به صورت مجزا دارد. همچنین نتایج نشان داد، بکارگیری دیوار آب بند و چاه برداشت به صورت هم زمان به میزان ۸/۱۱% نسبت به کاریرد دیوار آب بند تنها و به مقدار ۱/۱۴% نسبت به چاه برداشت مجزا و همچنین بکارگیری دیوار آب بند و چاه تغذیه به میزان ۲۶% نسبت به چاه تغذیه و به مقدار ۵/۴% نسبت به دیوار آب بند اثر گذاری بهتری جهت کاهش هجوم آب شور دارد. از سویی استفاده هم زمان از چاه برداشت و چاه تغذیه در جلوگیری از هجوم آب شور به میزان ۵/۲۲% عملکرد بهتری در جلوگیری از نفوذ آب شور نسبت به چاه برداشت تنها داشته اما حدود ۳/۱% عملکرد ضعیف تری نسبت به چاه تغذیه دارد. اثر ترکیبی هر سه مانع با هم در جلوگیری از هجوم آب شور به ترتیب به میزان ۱۷% و ۳/۱۹% نسبت به دیوار آب بند و چاه برداشت تنها عملکرد بهتری داشته است.

کلیدواژه ها:

آبخوان ساحلی ، کاهش هجوم آب شور ، موانع هیدرولیکی ، موانع فیزیکی ، مطالعه آزمایشگاهی