تاثیر تیمار پس از برداشت ال-گلوتاتیون بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم سابرینا در طی انبار سرد

توت فرنگی میوه ای محبوب با طعم لذیذ و دارای منبع مهمی از مواد مغذی از قبیل مواد معدنی، ویتامین ها و پلی فنل ها است که حفظ این ویژگی ها در شرایط پس از برداشت از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در پژوهش حاضر اثر تیمار پس از برداشت ال-گلوتاتیون (GSH) در غلظت های (صفر، ۴، ۱۶، ۳۲ و ۶۴ میلی مولار) و زمان انبارمانی (۵، ۱۰ و ۱۵ روز) بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم سابرینا طی مدت انبارمانی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج، بالاترین میزان اسیدیته قابل تیتراسیون در تیمار ۳۲ میلی مولار (۱.۲۵ میلی گرم در ۱۰۰ گرم وزن میوه) و در روز دهم (۱.۲۹ میلی گرم در ۱۰۰ گرم وزن میوه)، بالاترین میزان موادجامد محلول در تیمار ۶۴ میلی مولار (۱۰ درصد)، کمترین میزان کاهش وزن در تیمار ۶۴ میلی مولار (۱.۲۷ درصد) و در روز پنجم (۱.۱۲ درصد)، بالاترین ظرفیت آنتی اکسیدانی در تیمار ۱۶ میلی مولار (۶۹.۹۵ درصد)، بالاترین محتوای فنل کل در تیمار ۶۴ میلی مولار (میلی گرم اسید گالیک در ۱۰۰ گرم وزن تر میوه ۷۶۴.۱۸) و در روز ۱۵ام ( میلی گرم اسید گالیک در ۱۰۰ گرم وزن تر میوه ۷۱۹.۱۴) و بالاترین میزان فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز (PPO) در تیمار ۶۴ میلی مولار (۳۶۰ واحد در دقیقه در ۱۰۰ گرم وزن میوه) مشاهده شد. بطور کلی نتایج نشان داد که تیمار ۶۴ میلی مولار ال-گلوتاتیون با تاثیر مثبت بر سیستم آنتی اکسیدانی و حفظ شاخص های مناسب توت فرنگی می تواند مناسب ترین تیمار باشد.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان ، انبارمانی ، پلی فنل اکسیداز ، فنل کل