معرفی کتاب مجمع النوادر و بررسی محتوایی آن (اثری از میراث داستانی شبه قاره)

مجمع النوادر مجموعه ای است از حکایات فارسی و گاه عربی که ملک القضات صدر جهان فیض الله بنیانی/بنبانی، از صاحب منصبان حکومت گجرات، آن را در سال ۹۰۳ق. نوشته و به محمودشاه بیگرا، پادشاه گجرات (حک .۸۶۳ – ۹۱۷)، پیشکش کرده است. مولف حکایات را از منابع مختلف فارسی و عربی گردآورده و با افزودن دیده ها و شنیده های خود، کتاب را در یک مقدمه، چهل فصل و یک خاتمه تدوین کرده است. از این اثر شش نسخه شناسایی شده که چهار نسخه آن به دست آمده است. یکی نسخه محفوظ در کتابخانه دانشگاه پنجاب است که در ۹۳۰ق. کتابت شده و قدیمی ترین نسخه ای است که دستیاب شده است؛ دیگری نسخه کتابخانه مجلس شورای اسلامی است که احتمالا در قرن ۱۱یا ۱۲ق. کتابت شده؛ سومی نسخه محفوظ در کتابخانه آصفیه هند که تاریخ کتابت آن احتمالا قرن ۱۲یا ۱۳ق. است و چهارمی نسخه کتابخانه نورعثمانیه ترکیه که تاریخ کتابت آن۱۰۲۵ق. است. در این مقاله ضمن بررسی محتوایی و ساختاری کتاب، مولف اثر و دیگر آثار او، منابعش در تالیف کتاب، مهدی الیه، محل تالیف و دستنویس های اثر معرفی شده اند.

کلیدواژه ها:

فیض الله بنیانی / بنبانی ، مجمع النوادر ، نسخه شناسی ، تصحیح متن ، میراث شبه قاره