بررسی اثر فرآیند کردن با روش های اتوکلاو و سانتریفیوژ بر ارزش تغذیه ای مایع شکمبه خشک شده با استفاده از روش خشک کردن پاششی

زمینه مطالعاتی: با توجه به تولید مقادیر زیادی مایع شکمبه در کشتارگاه ها و اثرات آن بر محیط زیست، با عمل فرآوری می توان علاوه بر حذف آلودگی زیست محیطی آن، امکان تولید یک افزودنی خوراکی جهت استفاده در تغذیه دام را فراهم کرد. هدف: از بین بردن میکروارگانیسم های بیماری زا و مواد معلق و همچنین کاهش بو با روش های اتوکلاو و سانتریفیوژ و همچنین بررسی ارزش تغذیه ای آن بعد از این انجام فرآیندها می باشد. روش کار: مایع شکمبه از کشتارگاه گرفته شده و بعد از صاف کردن اتوکلاو و سانتریفیوژ شده و با روش خشک کردن پاششی خشک گردید. بنابراین تیمارها شامل: ۱- مایع شکمبه تازه (FRF)؛ ۲ -مایع شکمبه تازه خشک شده با روش خشک کردن پاششی (SFRF)؛ ۳- مایع شکمبه تازه اتوکلاو شده و خشک شده با روش خشک کردن (SAFRF)؛ ۴- مایع شکمبه تازه سانتریفیوژ شده و خشک شده با روش خشک کردن پاششی (SCFRF) و ۵- مایع شکمبه تازه اتوکلاو، سانتریفیوژ شده و خشک شده با روش خشک کردن پاششی (SCAFRF) بودند. نتایج :بین مایع شکمبه تازه و مایع شکمبه اتوکلاو و سانتریفیوژ و خشک شده با روش خشک کردن پاششی از نظر ترکیبات شیمیایی تفاوت آماری معنی داری وجود دارد (۰۱/۰>P). فعالیت آنزیم های کربوکسی متیل سلولاز، آویسلاز، آلفا آمیلاز و فعالیت آنزیمی تجزیه کنندگی کاغذ صافی در مایع شکمبه خشک شده با روش خشک کردن پاششی بیشترین بود (۰۱/۰>P). غلظت اسید بوتیریک، ایزو بوتیریک، والریک و ایزووالریک نیز به طور معنی داری تحت تاثیر اتوکلاو و سانتریفیوژ کردن قرار گرفت (۰۱/۰>P). فرآیند سانتریفیوژ در افزایش غلظت اسیدهای چرب فرار نسبت به اتوکلاو موثرتر بوده است (۰۱/۰>P). غلظت عناصر پر نیاز و کم نیاز نیز تحت تاثیر فرآیندهای اتوکلاو و سانتریفیوژ قرار گرفت (۰۱/۰>P). نتیجه گیری کلی: با اتوکلاو و سانتریفیوژ کردن مایع شکمبه ارزش تغذیه ای آن تا حدودی حفظ شده و برای کاهش میکروارگانیسم های بیماری زا و کاهش بوی این مایع قابل توصیه هستند.

کلیدواژه ها:

اتوکلاو کردن ، سانتریفیوژ کردن ، مایع شکمبه کشتارگاهی ، خشک کردن ، روش خشک کردن پاششی