تبدیل موجک با کاهش اثرات لبه برای آسیب یابی در تیرهای تحت آسیب افزایشی

در پژوهش حاضر از تبدیل موجک با کاهش اثرات لبه برای تشخیص، تعیین موقعیت و تخمین تغییر شدت آسیب در حالت آسیب افزایش یابنده در طول تیرهای فولادی با شرایط تکیه گاهی مختلف استفاده شده است. برای این منظور تیر فولادی با شرایط مرزی دو سر مفصل و دو سر گیردار با روش اجزای محدود مدلسازی شده و آسیب های افزایشی، در یک نقطه از طول تیر در سه سطح مختلف با ایجاد تغییر در سختی عضو تعریف گردید. سپس با اعمال تحریک دینامیکی ضربه بر تیر، پاسخ دینامیکی عضو به صورت جابجایی از نقاط مختلف در طول آن استخراج شده و با استفاده از تبدیل موجک پیوسته پردازش گردید. تولید ضرایب موجک بسیار بزرگ در نقاط تکیه گاهی، نتیجه ذاتی تبدیل موجک در نقاط مرزی است که اثرات لبه نامیده می شود. به منظور پیشگیری از تاثیر منفی اثرات لبه بر تفسیر نتایج، روش های مختلف برونیابی پاسخ به سمت خارج از بازه طول تیر مورد بررسی قرار گرفت. ضرایب موجک بدست آمده از پردازش پاسخ برونیابی شده به روش اسپیلاین مکعبی نشان داد که تاثیر منفی اثرات لبه بر نتایج آسیب یابی تا حد زیادی کاهش می یابد و در این صورت، ضرایب موجک حداکثر در طول تیر محل آسیب را با دقت خوبی نشان می دهد. در ادامه، از تغییرات مقادیر ضرایب موجک حاصل از سنجش های متعدد در محل آسیب به منظور تخمین تغییر شدت آن استفاده شد. در نهایت، اثر وجود نویز اندک در پاسخ های اخذ شده از تیر بر فرایند آسیب یابی پیشنهادی ارزیابی گردید.

کلیدواژه ها:

آسیب یابی ، تعیین موقعیت آسیب ، آسیب افزایشی ، تبدیل موجک ، اثرات لبه