تحلیل و واکاوی اضطراب اجتماعی در کودکان و راهکارهای رفتار درمانی شناختی

همه ما ممکن است در دوره هایی از زندگی اضطراب را تجربه کرده باشیم که کوتاه مدت بوده و با برطرف شدن عامل استرس زا، اضطراب ما هم از بین می رود. هرچند افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی اغلب نگرانی و ترس شدید، بیش از حد و مداوم درباره موقعیت های روزمره خود دارند. اختلالات اضطرابی شامل دوره های مکرر احساس ناگهانی اضطراب و ترس یا وحشت شدید است که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد (حمله پنیک). این احساس اضطراب و هراس باعث بروز تداخل در فعالیت های روزانه فرد شده، کنترل آن دشوار بوده، با خطر واقعی که فرد احساس می کند تناسبی نداشته و می تواند به مدت طوالنی ادامه پیدا کند. اضطراب عبارت است از یک احساس منتشر و مبهم هراس و دلواپسی با منشا ناشناخته که به فرد دست می دهد و شامل عدم اطمینان، درماندگی و برانگیختی فیزیولوژیکی است وقوع مجدد موقعیت هایی که قبل از استرس زا بوده اند یا طی آنها به فرد آسیب رسیده است باعث اضطراب در فرد می شود. اضطراب شایع ترین اختلال قرن است که در هر سنی دیده می شود و از هر هشت کودک یک نفر مبتلا به اختلالات اضطرابی است. این اختلالات متنوع اند البته داشتن اضطراب و گذر از آن بخشی از دوران کودکی است، مثال خیلی از کودکان از موجودات خیالی می ترسند یا نگران سلامت خود و والدینشان هستند و... اما مهم این است که این نگرانی ها موقت و گذراست در اختلالات اضطرابی نگرانی ها به طور مستمر و مداوم وجود دارند و باعث اختلال در عملکرد روزانه کودک مثل صحبت کردن در مهد کودک و کلاس، اجتناب از بازی کردن با همسالان، ترس از خوابیدن بعد از تماشای فیلم ترسناک و... می شوند. اختلال اضطراب اجتماعی وضعیتی است که در آن اضطراب دوران کودکی در موقعیت های اجتماعی خاص افزایش پیدا می کند. که این موضوع می تواند بر روابط کودک با دیگران تاثیر منفی داشته باشد، زیرا آن ها با نگرانی در مورد دوست یابی، مالقات با افراد جدید و قرار گرفتن در محیط های اجتماعی جدید دست و پنجه نرم می کنند. این کودکان بیشتر احساس خجالت می کنند، بر نحوه قضاوت دیگران تمرکز می کنند و ترس از طرد شدن را در آن ها افزایش می دهند. این تجربیات با کمرویی معمولی متفاوت است، زیرا ممکن است توسط کودک درونی شود. اضطراب طوالنی مدت باعث می شود مغز به طور مداوم هورمون هایی ترشح کند که می تواند باعث بروز علائمی از جمله: سردرد، سرگیجه و افسردگی شود. در واقع هنگام احساس اضطراب و استرس، مغز ما سیستم عصبی را با مقادیر زیادی از هورمون ها از قبیل: کورتیزول و آدرنالین که بدن را برای مقابله با شرایط استرس زا آماده می کنند، مواجه خواهد کرد. این هورمون ها برای شرایط پر استرس مفید هستند؛ هرچند قرار گرفتن طوالنی مدت در معرض آن ها می تواند روی سلامت جسمانی تاثیر بگذارد. به عنوان مثال کورتیزول باعث افزایش وزن خواهد شد. در این مقاله مباحثی در مورد اضطراب در کودکان و راهکارهای رفتاردرمانی شناختی بیان و به نتیجه گیری منتج می شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، راهکار ، رفتار درمانی شناختی ، کودکان