تاثیر رفتار درمانی شناختی برافکار خودکشی، تاب آوری، استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به سرطان روده در استان همدان

هدف این پژوهش تاثیر رفتار درمانی شناختی بر افکار خودکشی، تاب آوری، استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به سرطان روده در استان همدان بود. پژوهش حاظر از نظر هدف کاربردی از نظر زمان مقطعی و از نظر نوع دادهها کمی و روش پژوهش آزمایشی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را همه افراد مبتلا به سرطان روده در شهرستان همدان که در سالهای ۱۴۰۲-۱۴۰۳ تحت درمان و آموزش قرار گرفته و دارای پرونده در مراکزدرمانی و آموزشی مرتبط بودند تشکیل داد. روش نمونه گیری در دسترس بود. تعداد ۴۰ نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۲۰ (نفره ۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه کنترل) گمارش شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه استاندارد گرایش به خودکشی بک (۲۰۰۶)، تابآوری کانر دیویدسون (۲۰۰۳)، استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳) و پروتکل رفتار درمانی شناختیبود. برای آزمودن فرضیههای پژوهش از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد رفتار درمانی شناختی بر کاهش افکار خودکشی و کاهش استرس ادراک شده و افزایش تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان روده در استان همدان تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی شناختی ، استرس ادراک شده ، تاب آوری ، افکار خودکشی ، سرطان روده