بررسی تاثیر هویت فردی و اجتماعی بر شکل گیری ارزش های اخلاقی و رفتار دانش آموزان

هویت به معنی « چه کسی بودن » است و از نیاز طبیعی انسان به شناخته شدن و شناسانده شدن به چیزی یا جایی برمی آید. این حس تعلق، بنیادی ذاتی در وجود انسان دارد. برآورده شدن این نیاز، « خودآگاهی » فردی را در انسان سبب می شود و ارضای حس تعلق میان یک گروه انسانی، خودآگاهی جمعی و مشترک یا هویت بومی یا ملی آن گروه انسانی را تعیین می کند. لذا هویت در قالب فردی و ملی قابل تعریف است. هویت فردی شامل ویژگی های شخصیتی یک فرد است که موجب تمایز او از دیگری می شوند. در واقع، ابعاد گوناگون شخصیت یک فرد هویت او را مشخص می کند. اما هویت ملی عبارت است از بازتولید و بازتغییر دائمی الگوی ارزش ها، نمادها، خاطره ها، اسطوره ها و سنت هایی که میراث متمایز ملت ها را تشکیل می دهند. هویت ملی مفهومی است که سعی می کند تعارضات موجود در هویت های گروهی را به نوعی کاهش دهد و آن ها را در یک هویت باالتر، یعنی هویت ملی، هم گرا سازد. از این رو، به زعم برخی از اندیشمندان، هویت ملی در نهایت جنبه غالب و مسلط دارد و سایر خرده هویت ها در زیر آن قرار می گیرند. خانواده به عنوان نخستین و مهم ترین نهاد اجتماعی در زندگی انسان، نقش بی بدیلی در شکل گیری هویت فردی و اجتماعی افراد ایفا می کند. هر انسانی از بدو تولد تا پایان زندگی خود در ارتباط با خانواده قرار دارد و بسیاری از باورها، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی را از این نهاد فرا می گیرد. اگرچه دستیابی به هویت موضوعی است که هریک از افراد باید به تنهایی برای آن تالش کنند، با این حال شرایط فرهنگی – اجتماعی و تاثیر والدین در شکل گیری هویت غیرقابل انکار است. پدر و مادر اولین کسانی هستند که زیربنای شخصیت سالم کودک را می سازند.

کلیدواژه ها:

هویت فردی ، هویت اجتماعی ، ارزش های اخلاقی ، رفتار دانش آموزان ، خانواده