بررسی نقش میانجی گری مدیریت دانش در ارتباط بین متغیرهای الماس لویت و اثربخشی سازمانی (مورد: دستگاه های دولتی شهر اصفهان

هدف این مقاله بررسی اثرات اجزای مدل لویت بر اثربخشی سازمانی است. متغیر میانجی در این تحقیق، مدیریت دانش می باشد. در این مطالعه به بررسی نقش میانجیگری مدیریت دانش در ارتباط بین ساختار سازمانی، تکنولوژی سازمانی، هدف سازمانی، کارکنان؛ و اثربخشی سازمانی است. مدل این پژوهش بر اساس مدل لویت، ارائه شده و در این تحقیق با استفاده از پرسشنامه 40 سوالی به بررسی یک نمونه 415 تایی از مدیران عالی و معاونین دستگاه های دولتی شهر اصفهان به عنوان جامعه آماری پرداخته شده است. ایده اصلی این مقاله بر آن است که تا چه اندازه بین اجزای مدل لویت و اثر بخشی سازمانی رابطه وجود داشته و مدیریت دانش در این میان تا چه اندازه اثر افزاینده یا کاهنده داشته است. روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی پیمایشی از شاخه میدانی است. پایایی پرسشنامه براساس نمونه اولیه برابر (81/0=α) بدست آمد و نرخ بازگشت پرسشنامه برابر با 84/. می باشد. با استفاده از نرم افزار لیزرل مدل مذکور مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که رابطه مثبت وغیر مستقیمی بین اجزای مدل لویت و اثربخشی سازمانی وجود دارد و مدیریت دانش به عنوان متغیر میانجی عمل می کنند. در مدل مورد بررسی مقدار شاخص های برازش (90/0 = GFI و 91/0 = AGFI) نشان دهنده مناسب بودن مدل می‌باشد

کلیدواژه ها:

الماس لویت ، مدیریت دانش ، اثربخشی سازمانی ، سازمان های دولتی شهر اصفهان