روشهای تعیین ثمن در عقد بیع

بدون تردید عقد بیع مهمترین یا رایج ترین عقد در بین سایر عقود است. در حقوق اسالم آن را ام العقود نامیده اند وجه تسمیه چندان هم بی دلیل نیست. زیرا فقیهان بدون آنکه همچون قانون مدنی به ذکر قواعد عمومی در باب قراردادها بپردازند آنها را در قالب عقد بیع گنجانیده اند. مسایلی مانند: اهلیت و قصد و رضا و اکراه و جهت معامله و خیارات با وجود آنکه وی ه بیع نیست فقیهان به هنگام بحث درباره بیع آنها را نیز مطرح کرده اند. اهمیت عقد بیع تنها اختصاص به حقوق اسالم ندارد در سایر نظامهای حقوقی نیز مهمترین عقد است و بیشترین بحثها را به خود اختصاص داده است. نظری اجمالی به تحولات تاریخی عقد بیع در حقوق فرانسه موید این ادعاست. بیع در کد ناپلئون که از حقوق رم (کدژوستینین) اقتباس شده بود عهدی بود. لیکن بعدا در ماده ۴۳۱۱ [.ق.م صراحتا آن را تملیکی دانستند۱ ] در سطح بین المللی درباره این عقد مقررات و قواعد متعددی وضع شده است که اهمیت آن را بیش از پیش می نمایاند. از جمله مقرراتی که در این زمینه تدوین شده است می توان به مقررات تدوین شده توسط انجمن تجارت غله لندن در سال ۷۷۸۱ و همچنین انجمن ابریشم امریکا در سال ۳۷۸۱ اشاره کرد در تجارت بین الملل بیع آن قدر اهمیت دارد که مقررات و کنوانسیونهای ویژه ای مانند: کنوانسیونن الهه مورخ ژوییه۴۶۹۱ در مورد بیع بین الملل اشیای منقول مادی و کنوانسیون وین ۰۸۹۱ در ۱۰۱ ماده که با تالش کمسیون حقوق بین الملل سازمان ملل متحد صورت گرفته در مورد آن وضع شده [.است۳ ] به همین دلیل باید اعتراف کرد که بیع بین المللی را فقط نمی توان با وصف برونمرزی دانستن آن از بیع داخلی جدا کرد بلکه عناصر دیگری را می توان به عنوان وجه تمایز آن دو ذکر کرد [مانند۴ : ] فاصله مکانی و مدت اجرای عقد که در بیع بین المللی هر دو مورد بسیار طوالنی تر از بیع داخلی است. در بیع داخلی ثمن همان پول رایج داخلی است ولی در بیع بین المللی ثمن غالبا به صورت پول خارجی است. از سوی دیگر با توجه به اینکه بیع بین المللی در اقتصاد کشورها اثرات مثبت

کلیدواژه ها:

عقد بیع ، حقوق اسلامی ، قراردادها ، بیع بین المللی ، قواعد عمومی