جرم نگاری ورود و اقامت غیرقانونی مهاجران: تحلیل تطبیقی سیاست های کیفری کشورها در برخورد با مهاجران غیرقانونیو تاثیر آن بر حقوق بشر

یکی از جنبه های مفهوم جرم مهاجرت در جهان کنونی، ظهور یا توسعه جرم انگاری رفتارهای مرتبط با مهاجرت مانند ورود غیرقانونی و برجسته تر شدن اعمال قانون علیه این جرایم است. جنیفر چاکون از این مسئله تحت عنوان« مدیریت مهاجرت از طریق جرم » یاد می کند (استامف، ۵۱۰۲ :۱۴۲ .)بر همین مبنا می توان گفت دولت ها با تعیین مجازات برای ورود غیرقانونی مهاجرین به دنبال مدیریت پدیده مهاجرت از طریق جرم انگاری مستقل ورود غیرمجاز هستند. به عبارت دیگر هدف دولت ها آن است که با جرم انگاری صرف ورود غیرمجاز اتباع بیگانه، مساله حضور مهاجران غیرقانونی در جامعه را در نطفه خفه کنند چراکه ورود مهاجران نخستین گام برای حضور آن ها در جامعه میزبان است. در نظام حقوقی ایران برای ورود غیرقانونی مهاجران ضمانت اجراهای کیفری متعددی وضع شده است. قانونگذار ابتدئا به موجب ماده ۱۱ قانون راجع به ورود به اقامت اتباع خارجه مصوب سال ۰۱۳۱، برای بیگانگانی که ورود غیرقانونی به ایران داشته باشند، مجازات اخراج را در نظر گرفته بود اما بعدها بر اساس بند د ماده ۳۱ اصالحی مصوب سال ۶۳۳۱، عالوه بر اخراج، مجازات اقامت اجباری در محل معینی به مدت حداکثر ۵ سال را نیز تعیین نمود. همچنین ماده ۵۱ همین قانون که در سال ۷۶ اصالح گشت در راستای تشدید مجازات ورود غیرقانونی به ایران، مجازات های حبس تعزیری از یک تا سه سال یا جزای نقدی از ۰۰۵ هزار ریال تا ۳ میلیون ریال را نیز بر مجازات های فوق اضافه نمود.

کلیدواژه ها:

مهاجرت ، غیرقانونی ، اتباع