تاثیر حکومت های توتالیتر بر زندگی خصوصی و عمومی شهروندان

بی مناسبت نیست اگر بگویم که توتالیتاریسم مانند یک طوفان وحشتناک، زندگی شهروندان را در هم می کوبد و هویت فردی را به طور کامل از بین می برد. این نظام های خودکامه با نفوذ در همه جانبه ی جامعه، آزادی اندیشه را به طور کامل از بین برده اند. در خلوت خانه ها، جایی که روزگاری آزادی اندیشه حکمفرما بود، اکنون هر کلمه ای که گفته می شود، زیر نظر دقیق ترین دستگاه های شنود قرار دارد. حریم خصوصی، این گوهر گران بهای انسانی، به طور کامل از بین رفته است و شهروندان مجبورند در هر لحظه منتظر شنود و نظارت باشند. این ترس دائمی، روح جمعی جامعه را تحلیل می برد و افراد را به موجوداتی منزوی تبدیل می کند. در میدان عمومی، آزادی های فردی به طور کامل محدود شده اند. اقتصاد تحت کنترل کامل حکومت است و هرگونه استقلال مالی از بین رفته است. رسانه ها نیز به جای آنکه حقیقت را بازتاب دهند، به ابزارهای پروپاگاندا تبدیل شده اند که تنها هدفشان تحریف واقعیت و توجیه اقدامات رژیم است. در چنین فضایی، جامعه به تدریج از هم می پاشد و افراد به اتم های منزوی تبدیل می شوند. ترس و ارعاب به جای اعتماد و همبستگی، روابط انسانی را شکل می دهند. در نهایت، زندگی شهروندان صرفا حول محور حفظ قدرت رژیم می چرخد و انسان ها نه به عنوان افراد مستقل، بلکه به عنوان ابزارهایی برای پیشبرد اهداف رژیم به حساب می آیند. این است واقعیت تلخ زندگی در حکومت های توتالیتر، جایی که انسان ها نه تنها از آزادی های خود محروم می شوند، بلکه به طور کامل از هویت خود نیز تهی می شوند. در این نظام ها، هرگونه مخالفت با رژیم به طور شدید سرکوب می شود و تنها صدایی که شنیده می شود، صدای مطیعانه ی شهروندان است که به طور اجباری در تئاتر قدرت بازیگرانی ناخواسته هستند.

کلیدواژه ها:

توتالیتر ، دیکتاتوری ، حقوق شهروندی ، حقوق اجتماعی