سلامت معنوی دانش آموزان در نظام آموزش و پرورش

تحقیق حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و با بررسی منابع کتابخانه ای به بررسی سلامت معنوی دانش آموزان در نظام آموزش و پرورش رسمی کشور پرداخته است. سلامت معنوی بعد مهمی از سلامت افراد محسوب می شود که محققین و صاحب نظران در سراسر جهان تعاریفی برای آن ارائه کرده اند و شباهت ها و تفاوت هایی فاحش در تعاریف ارائه شده و دیدگاه های مربوطه به چشم می خورد. این تفاوت ها و شباهت ها ناشی از شرایط اجتماعی محققین، فرهنگ ها و اعتقادات مذهبی یا عدم اعتقاد مذهبی افراد است. سلامت معنوی برای فرآیند پیمایش در تجارب زندگی ضروری است، به ویژه در طول دوره تحصیلات تکمیلی و سایر مراحل زندگی که بر آن تاثیر می گذارد. مراقبت معنوی از دانش آموزان حمایت می کند تا چارچوب اعتقادی خود را توسعه دهند و هدف و معنای زندگی و هویت خود را کشف کنند. عدم توجه به سلامت معنوی می تواند منجر به کمبود احساس معناداری در فرآیند یادگیری، کاهش انگیزه، و تضعیف روابط اجتماعی در مدرسه شود. با توجه به این موارد، نیاز است تا به بررسی راهکارهایی پرداخته شود که سلامت معنوی دانش آموزان را تقویت کرده و به چالش های موجود در مسیر پیاده سازی این راهکارها پرداخته شود. اهمیت ارتقای سلامت معنوی در مدارس به دلیل تاثیرات مثبت آن بر بهبود کیفیت یادگیری، افزایش انگیزه تحصیلی، و ارتقای احساس رضایت دانش آموزان از زندگی تحصیلی و اجتماعی است. سلامت معنوی می تواند به ایجاد محیطی حمایتی و ایمن برای یادگیری منجر شود که در آن دانش آموزان احساس معناداری و تعلق بیشتری کنند.

کلیدواژه ها:

سلامت معنوی ، دانش آموزان ، مدرسه ، آموزش و پرورش