بررسی دیدگاه های فالسفه درباره رابطه ذهن و بدن

مساله رابطه نفس (ذهن) و بدن یکی از مسائلی است که فالسفه و دانشمندان همواره به آن اهتمام داشته اند. هر چند برای پیشینیان نیز مسلم بود که در انسان، دو نوع متفاوت از حالات و رویدادها هستند که تاثیر علی-معلولی بر یک دیگر دارند، امروزه علومی مانند فیزیولوژی اعصاب به نتایج مهمی در این مساله دست یافته اند. از زمان دکارت تاکنون مشکل ذهن و بدن به این شکل در آمده است که چگونه می توان ارتباط های میان دو نوع شیء را تفسیر کرد. دو نوع شیئی که ظاهرا به کلی با هم متفاوتند؟ در یک طرف امور ذهنی مانند افکار و احساسات قرار دارند که آن ها را اموری شخصی، آگاهانه و غیرمادی می دانیم و در سوی دیگر، امور فیزیکی قرار دارند که آن ها را موجوداتی تصور می کنیم که جرم و امتداد مکانی دارند و به نحو علی و معلولی با دیگر اشیای فیزیکی تاثیر متقابل دارند. لکن اکثر این فالسفه (دوگانه گرایان) در ارائه توجیهی عقلی برای چگونگی ارتباط این دو جوهر، ناموفق بوده اند. به نظر نگارندگان، دوگانه انگاری جوهری، حالات ذهنی را متمایز از حالات بدنی می داند و هر کدام از نفس و بدن را دو جوهر متفاوت می داند که ویژگی های خاص خودشان را دارند. رفتارگرایی حالات ذهنی را حالات رفتاری می داند و حالات ذهنی را به حالات رفتاری تقلیل می دهد. نظریه این همانی حالات ذهنی را حالات مغزی می داند. کارکردگرایی نظریه ای است که حالات ذهنی را حالات کارکردی می داند که با توجه به درونداد، برونداد و سایر حالات ذهنی نقش کارکردی را ایفا می کند و حالات ذهنی را به حالات رفتاری، مغزی و فیزیکی تقلیل نمی دهد. این مقاله که به روش علمی-مروری نگاشته شده، به بررسی رابطه ذهن و بدن پرداخته است.

کلیدواژه ها:

ذهن ، بدن ، رابطه ذهن و بدن ، فالسفه