بررسی اثر بخشی ارزشیابی کیفی توصیفی بر اساس رویکرد سازنده گرایی بر عملکرد آموزشی

استفاده از ارزشیابی کیفی توصیفی بر اساس رویکرد سازنده گرایی و تاثیر آن بر مولفه عملکرد تحصیلی می تواند به ارتقای سطح آموزشی این گروه به صورت خاص و سطح آموزشی جامعه کمک نماید. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه مورد نظر در پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر پایه چهارم شهر بیرجند در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود که در نهایت ۳۰ نفر از دانش آموزانی که نمره بالاتری در پرسشنامه عملکرد تحصیلی کردند، در دو گروه آزمایش (۳۲ نفر) و گروه کنترل (۳۲ نفر) به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در پژوهش حاضر شرکت داده شدند. دانش آموزان گروه آزمایش جلسات آموزش گروهی ارزشیابی کیفی توصیفی را هفته ای دو مرتبه، توسط محقق دریافت کردند و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ارزیابی کیفیت یادگیری دانش آموزان رحمانی آخکند (۱۳۸۹) و عملکرد آموزشی درتاج (۱۳۸۳) و پکیج آموزشی ارزشیابی کیفی توصیفی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش ارزشیابی کیفی توصیفی بر میزان یادگیری و عملکرد تحصیلی موثر است. با توجه به نتیجه گزارش شده پیشنهاد می شود کلاس ها و کارگاه های آموزش ارزشیابی کیفی توصیفی برای دانش آموزان برگزار گردد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی کیفی توصیفی ، رویکرد سازنده گرایی ، عملکرد آموزشی