بررسی فقهی دفاع و حضور مستشاری ایران در منطقه غرب آسیا (با تاکید بر سوریه و عراق)

یکی از مهم ترین و حساس ترین حوادثی که در دهه گذشته در غرب آسیا واقع شد، حادثه جنگ کشورهای محور مقاومت با تکفیری ها و در راس آن‎ها داعش بود. جمهوری اسلامی ایران با شناختن موقعیت و با حضور در لحظه مناسب و موثر خود، مانع از پیشبرد اهداف گروه های صهیونیستی-آمریکایی شد. سوال اصلی در این پژوهش آن است که حضور مستشاری جمهوری اسلامی ایران در این جنگ ها از نظر فقهی چه حکمی دارد؟ از آنجایی که حضور مستشاری، ارتباط تنگاتنگی با جهاد دفاعی دارد، به واکاوی مسئله جهاد دفاعی خواهیم پرداخت و همینطور برخی از مهم ترین ادله فقهی وجوب جهاد دفاعی را بررسی خواهیم کرد تا مشروعیت فقهی حضور مستشاری، به نحو مستدل و متقن، ارزیابی و منقح گردد. فرضیه موجود در این مقاله عبارت است از آنکه: حضور مستشاری، ذیل جهاد دفاعی قرار می گیرد لذا حکم وجوب جهاد دفاعی، بر آن جاری خواهد بود. مشروعیت فقهی حضور مستشاری، با استناد به دلائلی از جمله: وجوب جهاد دفاعی برای حفظ کیان مسلمین، وظیفه دینی خصم با ظالم و معاونت مظلوم، حفظ امنیت ملی، عمق راهبردی در منطقه و حفظ مقدسات در کشورهای سوریه و عراق، لازم و ضروری است. سیاست جمهوری اسلامی ایران در رابطه با حضور مستشاری در منطقه، مشعر آن است که شیوه حکمرانی حکومت شیعی بر پایه فقه پویا، صبغه بین المللی خواهد داشت و بر اساس شاخص های فقهی، مسائل سیاسی جهان اسلام و همینطور حقوق بشر را دنبال خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

حضور مستشاری ، جنگ نیابتی ، جهاد دفاعی ، امنیت ملی ، استکبار جهانی