جایگاه عدالت و حکمرانی مطلوب در آثار سعدی

عدالت یکی از گرانبها ترین ارزش شناخته شده در مفاهیم بنیادی در تاریخ اندیشه و نظریه اجتماعی و سیاسی بوده است. سعدی عدل را نمایانگر یک اجتماع سالم می داند که به گروه خاصی نظر ندارد، بلکه به همه اقشار و طبقات اجتماع توجه دارد. سعدی در چنین عصری پرچمدار مکتبی است که در آن از یک طرف صلح، عدالت، نظم، احسان و صدق بندگی و ازطرفی دیگر نفرت، کینه، بی عدالتی، بی نظمی و فرار از قواعد انسانی بیان کرده است. عدالت را حد واسط میان حکومت و مردم قرار می دهد و محور عدل را رفتار حاکمان می داند. ویژگیهای حاکم عادل را به عنوان رکن اصلی یک جامعه آرمانی در عدالت بیان کرده است. سعدی به امور دنیا و دین تاکید می ورزد، برای رسیدن به الگوی برتر حکومتی قانونمند، نگرشی اسوه گرا دارد و به آموزه های دینی تکیه می کند. سعدی شاخص های مفهوم عدالت مطلوب را به عنوان فضیلت حاکمان در نظر گرفته و عدالت را میان مردم و حکومت دانسته است. سعدی برای برقراری جامعه ای مطلوب در گلستان یک باب را به سیرت پادشاهان اختصاص می دهد و در بوستان مساله عدل و تدبیر و رای را از مهم ترین نظریات سیاسی بازگو کرده است. گلستان نمایی از جامعه واقعی و بوستان نیز نمایی از جامعه آرمانی را به نثر و نظم کشیده است. این مقاله به بررسی جایگاه عدالت وحکمرانی مطلوب در آثارسعدی پرداخته شده است. روش تحقیق این مقاله از روش توصیفی- تحلیلی و جمع آوری منابع و مدارک آن کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

حکمرانی ، عدالت ، سیاست ، سعدی