بررسی اثر میانجی حساسیت به طرد و خودکارآمدی اجتماعی در رابطه با طرد اجتماعی و اضطراب اجتماعی در بین دختران نوجوان شهر اردبیل

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین طرد اجتماعی و اضطراب اجتماعی و نقش میانجی حساسیت طرد و خودکارآمدی اجتماعی در دختران نوجوان شهر اردبیل انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دختران نوجوان مشغول به تحصیل مقطع متوسطه اول مدارس شهر اردبیل سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ که تعداد آنان جامعه نمونه ای به حجم ۲۶۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب انتخاب و به پرسشنامه های طرد اجتماعی، اضطراب اجتماعی، حساسیت به طرد و خودکارآمدی اجتماعی پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده از طریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از روش حداقل مجذورات جزئی (PLS-SEM) تحلیل شد.نتایج نشان داد که طرد اجتماعی به صورت غیر مستقیم با حساسیت به طرد و خودکارآمدی اجتماعی اثر معنی داری داشت. مدل پیشنهادی دارای شاخص های برازش مناسبی بود. یافته ها نشان داد که مداخلات روانشناختی طرد اجتماعی می تواند تاثیرات مثبتی بر اضطراب اجتماعی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

حساسیت به طرد ، خودکارآمدی اجتماعی ، طرد اجتماعی ، اضطراب اجتماعی ، دختران نوجوان