بررسی جامع ایمنی تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) در بیماران دارای دستگاههای کاشتنی قلب و تاثیر آن بر پرسنل پزشکی: مروری سیستماتیک بر یافته های اخیر

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یکی از روشهای پیشرفته و غیرتهاجمی تشخیص بیماریهاست که توانایی باالیی در ارائه تصاویر دقیق از بافتهای نرم دارد و بدون استفاده از تابش یونیزان انجام میشود. این روش در تشخیص بیماریهای قلبی-عروقی، مغزی و اسکلتی کاربرد گستردهای دارد. با این حال، استفاده از MRI در بیماران دارای دستگاههای کاشتنی قلبی (CIED) مانند پیسمیکرها و دفیبریالتورها با چالشهایی همراه است. میدانهای مغناطیسی و امواج فرکانس رادیویی تولید شده در MRI میتوانند منجر به خطراتی نظیر افزایش دمای لیدها، القای جریانهای الکتریکی و تغییر عملکرد دستگاه شوند. همچنین، پرسنل پزشکی در معرض خطرات ناشی از میدانهای مغناطیسی قوی قرار دارند که عالئمی مانند سرگیجه، تهوع، سردرد و اختالالت عصبی-شناختی را به همراه دارد. این مقاله به بررسی ایمنی بیماران دارای CIED هنگام انجام MRI با توجه به مطالعات اخیر و دستورالعملهای بینالمللی، ارزیابی مخاطرات مواجهه پرسنل پزشکی با میدانهای مغناطیسی ایستا و متغیر در محیطهای MRI و ارائه راهکارهای ایمنی عملی برای کاهش خطرات و ارتقای ایمنی بیماران و پرسنل پرداخته است. این مقاله با تکیه بر دو مطالعه کلیدی شامل پژوهش Minaskeian در مورد ایمنی بیماران و پژوهش Israel در خصوص مخاطرات برای پرسنل، به تحلیل جامع چالشها و راهکارهای موجود پرداخته است. در نهایت، بر ضرورت انجام تحقیقات گستردهتر در MRIهای با قدرت باال (۳ تسال و باالتر) تاکید میکند.

کلیدواژه ها:

تصویربرداری تشدید مغناطیسی ، بیماران دارای دستگاههای کاشتنی قلب ، MRI ، ایمنی ، پرسنل پزشکی