نقش بازخورد اصلاحی معلم در توانمندسازی تیم های یادگیری مشارکتی

نظام های آموزشی معاصر به طور فزاینده ای بر رویکردهای یادگیری فعال و دانش آموزمحور متمرکز شده اند که در این میان، یادگیری مشارکتی از طریق کار تیمی، به دلیل پتانسیل آن در تعمیق فهم و تقویت مهارت های قرن بیست و یکم، جایگاه ویژه ای یافته است. با این حال، اثربخشی تیم های یادگیری مشارکتی مستلزم وجود عوامل تسهیل گری است که فرایند یادگیری را هدایت، پشتیبانی و تقویت کنند. بازخورد اصلاحی معلم، به عنوان یکی از این عوامل کلیدی، نقشی حیاتی در توانمندسازی دانش آموزان از طریق بهبود درک مفاهیم، شناسایی و اصلاح خطاها و تقویت مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله ایفا می کند. این مقاله به بررسی مبانی نظری و پیامدهای عملی بازخورد اصلاحی معلم در فرایند توانمندسازی تیم های یادگیری مشارکتی می پردازد. از منظر شناختی، این نوع بازخورد با ارائه اطلاعات دقیق و هدفمند، فرایندهای فکری دانش آموزان را شفاف ساخته و به اصلاح فعالانه مسیر یادگیری کمک می کند. در بعد انگیزشی، بازخورد اصلاحی موثر می تواند با تقویت احساس شایستگی، خودکارآمدی و ارائه راهنمایی های مشخص، انگیزه درونی و مشارکت فعال دانش آموزان را به شکل معناداری افزایش دهد و حس کنترل بر یادگیری را در آنان تقویت کند. علاوه بر این، بازخورد معلم در بهبود مهارت های اجتماعی و ارتباطی، از جمله همکاری سازنده، مدیریت تعارضات بین فردی و توسعه مسئولیت پذیری مشترک در تیم ها، نقش اساسی دارد. این مقاله با استناد به نظریه های کلیدی یادگیری مانند نظریه خودتنظیمی، نظریه خودکارآمدی بندورا، نظریه ساخت گرایی اجتماعی ویگوتسکی و نظریه یادگیری تجربی کلب، چارچوبی منسجم برای درک چگونگی تاثیر بازخورد اصلاحی بر توانمندسازی تیم ها ارائه می دهد. نتیجه گیری می شود که بازخورد اصلاحی معلم، ابزاری قدرتمند و چندوجهی برای ارتقای کیفیت یادگیری تیمی است، اما باید توجه داشت که اثربخشی آن فرایندی پیچیده است که منوط به عواملی چون طراحی دقیق پیام بازخورد، زمان بندی مناسب و حساسیت به پویایی های خاص هر تیم و در نظر گرفتن تفاوت های فردی یادگیرندگان است.

کلیدواژه ها:

بازخورد اصلاحی ، یادگیری مشارکتی ، توانمندسازی تیمی ، عملکرد تیمی.