مقایسه نظام های آموزشی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه

نظام های آموزشی به عنوان موتور محرکه توسعه پایدار جوامع، نقشی حیاتی در پرورش سرمایه انسانی، ترویج نوآوری و کاهش نابرابری ها ایفا می کنند. با این حال، تفاوت های چشمگیری میان نظام های آموزشی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه وجود دارد که بر خروجی های آموزشی، فرصت های اقتصادی و انسجام اجتماعی تاثیر می گذارد. این مقاله با استفاده از روش مرور نظام مند ادبیات، به تحلیل تطبیقی ویژگی ها، چالش ها و نقاط قوت و ضعف نظام های آموزشی در این دو دسته از کشورها می پردازد. در این راستا، پایگاه های اطلاعاتی معتبر داخلی و بین المللی (مانند SID. ir، Magiran. com، Google Scholar، Scopus، Web of Science، ERIC و گزارش های سازمان های بین المللی نظیر یونسکو، بانک جهانی و OECD) مورد جستجو قرار گرفتند. یافته های کلیدی نشان دهنده تفاوت های معنادار در ابعاد مختلفی همچون دسترسی و عدالت آموزشی (نرخ ثبت نام، پوشش تحصیلی، شکاف جنسیتی و منطقه ای)، کیفیت آموزش (برنامه های درسی، صلاحیت معلمان، روش های تدریس و ارزشیابی، منابع یادگیری)، تامین مالی و منابع (سهم آموزش از تولید ناخالص داخلی، زیرساخت ها)، مدیریت و راهبری (میزان تمرکزگرایی، مشارکت ذینفعان) و ارتباط با نیازهای جامعه و بازار کار است. در حالی که کشورهای توسعه یافته اغلب با چالش هایی نظیر ارتقای مستمر کیفیت، تطابق با فناوری های نوین و مدیریت تنوع فرهنگی مواجه اند، کشورهای در حال توسعه با مسائل بنیادین تری مانند کمبود منابع، دسترسی محدود، کیفیت پایین آموزش و نابرابری های شدید دست و پنجه نرم می کنند. این مقاله در پایان با تاکید بر اهمیت درک زمینه های بومی، پیشنهاداتی کاربردی برای سیاست گذاران آموزشی در کشورهای در حال توسعه، با هدف بهره گیری از تجارب موفق جهانی و کاهش شکاف آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، آموزش تطبیقی ، کشورهای توسعه یافته ، کشورهای در حال توسعه ، کیفیت آموزش ، دسترسی به آموزش ، عدالت آموزشی ، سیاست گذاری آموزشی ، مدیریت آموزشی.