اثر روش های مختلف تجویز ویتامین AD۳E بر عملکرد رشد، تخمیر، پروتوزوآی شکمبه و فراسنجه های خونی بره های پرواری با آزمایش برون تنی و درون تنی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر روش­های مختلف تجویز ویتامین AD۳E بر عملکرد رشد، مصرف خوراک، تخمیر شکمبه­، جمعیت پروتوزآ و فراسنجه­های خونی در بره­های پرواری نژاد مهربان با آزمایش برون­تنی و درون­تنی بود. در آزمایش اول، تعداد ۲۰ راس بره نر چهار ماهه (با میانگین وزن زنده برابر با ۳/۴۱ کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار آزمایشی به­مدت ۱۴ روز سازگاری و ۶۰ روز پروار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱) گروه شاهد (جیره پایه و ویتامین مش غیر پوشش دار)، ۲) ویتامین AD۳E به­صورت تزریقی، ۳) ویتامین AD۳E پوشش­دار مصرفی در خوراک و ۴) ویتامین AD۳E به­صورت محلول در آب بودند. وزن بره­ها هر دو هفته یک­بار (در چهار دوره ۱۴ روزه) اندازه­گیری شد و در پایان روزهای ۳۰ و ۶۰ پرواربندی، نمونه های خون و مایع شکمبه از بره ها تهیه شد. در آزمایش دوم،  با استفاده از مایع شکمبه اخذ شده، به روش برون­تنی، کل حجم گاز تولیدی، گوارش­پذیری و انرژی قابل سوخت و ساز ارزیابی شد. نتایج نشان داد کل حجم گاز تولیدی، گوارش پذیری ماده آلی، انرژی قابل سوخت و ساز و اسیدهای چرب زنجیر کوتاه تیمارهای دریافت­کننده ویتامین نسبت به تیمار شاهد کاهش نشان دادند (۰۱/۰˂P). اشکال مختلف ویتامین تاثیری بر عملکرد رشد دام ها نداشت. ویتامین­ AD۳E به­شکل­های پوشش­دار و محلول در آب، غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه را در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد (۰۵/۰˂P). همه اشکال ویتامین نسبت به گروه شاهد موجب کاهش جمعیت پروتوزوآ شدند (۰۵/۰˂P). غلظت نیتروژن اوره ای خون در دام­های گروه مصرف­کننده ویتامین تزریقی و پوشش­دار نسبت به تیمار شاهد کمتر بود (۰۱/۰˂P). میزان تری گلیسیریدهای خون تنها در شکل ویتامین AD۳E محلول در آب افزایش یافت (۰۱/۰˂P). در کل، نتایج آزمایش حاضر نشان داد که مقادیر توصیه شده انواع ویتامین AD۳E تاثیری بر عملکرد رشد دام ها نداشت، اما غلظت نیتروژن اوره ای خون، جمعیت پروتوزوای شکمبه و کل حجم گاز تولیدی را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

بره پرواری ، فراسنجه های تخمیر ، عملکرد رشد ، متابولیت های خونی ، ویتامین AD۳E