اثربخشی پروتکل آموزشی مبتنی بر آسیب های ناشی از سوگ فرزند بر صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی زوجین

پیشگفتار: مرگ واقعی ترین و غیرقابل کنترلترین اتفاق زندگی انسان است. شاید سخت ترین کار بشر سازگار شدن با فقدان و از دست دادن عزیزانش باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی پروتکل آموزشی مبتنی بر آسیب های ناشی از سوگ فرزند بر کیفیت زندگی و صمیمیت زناشویی زوجین بود.  روش: در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. در سه مرحله خط پایه و ده جلسه نود دقیقه ای پروتکل آموزش مبتنی بر آسیب های سوگ و پیگیری در سه مرحله، اجرا گردید و آزمودنی ها به مقیاس های صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی پاسخ دادند. جامعه آماری شامل زوجینی بودند که طی یک سال۱۴۰۳-۱۴۰۲ فرزند جوان خود را از دست داده بودند. حجم نمونه شامل شش نفر یا سه زوج بود که به صورت در دسترس از میان این زوجین، انتخاب شدند.  یافته ها: داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد میانگین میزان بهبودی در متغیرهای صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی در مرحله پس از آموزش و مرحله پیگیری معنا دار بودند.  پی آمد: بر اساس یافته های پژوهش، می توان گفت که آموزش مبتنی بر آسیب های ناشی از سوگ فرزند، باعث افزایش صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی زوجین سوگوار فرزند شده است. لذا توصیه می شود درمانگران و مشاوران به آسیب های ناشی از سوگ فرزند بر روابط زناشویی توجه داشته و این بعد از زندگی آن ها را مورد مداخله قرار دهند.

کلیدواژه ها:

Educational Protocol ، Injuries Caused By Death of Child Bereavement ، Marital Intimacy ، Quality Of Life ، پروتکل آموزشی ، آسیب های ناشی از سوگ فرزند ، صمیمیت زناشویی ، کیفیت زندگی