تحلیل شبکه معنایی زمان ماضی در قرآن با رویکرد معناشناسی شناختی

هدف نوشتار حاضر تحلیل شبکه معنایی زمان ماضی در قرآن است. کاربرد این زمان در قرآن گاهی در ارتباط با مفاهیمی است که بر اساس قراین عقلی، نقلی و عرفی محل تامل است، لذا انجام این تحقیق ضروری است. بدین منظور، با تکیه بر نظریات حوزه معناشناسی شناختی در زمینه طرح واره ، استعاره و مجاز مفهومی و با روش توصیفی- تحلیلی این کیفیت کاربرد تبیین می شود. یافته ها نشان می دهد زمان ماضی در قرآن گاهی با تغییر در طرح واره پیش-نمونه ای و حذف عنصر زمان، مفاهیم فرازمانی را منتقل می کند و به صورت استعاری، به حوزه های مفهومی تازه وارد شده و مفاهیمی مثل قطعیت، عدم امکان تحقق، احتمال و دوری از واقعیت را کدگذاری می کند. همچنین از طریق برجسته سازی مولفه های پنهان در طرح واره سرنمونه ای، مفاهیمی مثل تقدم، سرعت و ... را به صورت مجازی منتقل می کند.در نتیجه می توان زمان ماضی در قرآن را مقوله ای چندمعنا دانست که تحت تاثیر بافت، شبکه ای از معانی را مفهوم سازی می کند.

کلیدواژه ها:

زمان ماضی ، معنای پیش نمونه ای ، استعاره مفهومی ، مجاز مفهومی ، شبکه معنایی