بررسی اثر افزودن نانورس های آنیونی Layered double hydroxide بر سمیت داربست های مهندسی بافت برپایه Poly caprolactone به روش ROS

مهندسی بافت، علمی نوین است که در درمان و ترمیم جراحات و آسیبهای بافتی، با استفاده از سلول، داربست ها و فاکتور های زیستی مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه از هیدروکسید دوگانه الیه ای به عنوان فاز سرامیکی، به منظور تقویت ویژگیهای فیزیکی، بیوشیمیایی، زیستی پلی کاپروالکتون PCL در درصدهای وزنی ۱/۰ ،۱ ،۱۰ استفاده شده است. مرفولوژی داربستها با روش میکروسکوپ الکترونی SEM مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین میزان تخلخل و خواص مکانیکی داربست ها نیز اندازه گیری شد. در نهایت، میزان سمیت داربست ها با روش ارزیابی میزان گونه های فعال اکسیژن یا ROS درون سلولها بررسی شد. نتایج ارزیابی مورفولوژی داربست ها نشان داد که داربست کامال یکپارچه و متخلخل هستند و همچنین داربست PCL+۱%LDH با مدول یانگ۳۲۵۱/۱ مگاپاسکال، بیشترین استحکام فشاری را نشان داد. طبق نتایج حاصل از سمیت داربست ها به روش ROS نشان داد که داربستها خاصیت سمی نداشته و ایجاد رادیکال آزاد نمی کند. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان می دهد، نانو کامپوزیت متخلخل PCL با غلظت بهینه LDH میتواند به عنوان جایگزینی مناسب برای کاربردهای مهندسی بافت استخوان و ترمیم آن به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، نانورس آنیونی ، سلول های بنیادی ، سمیت سلولی