بررسی ساختار کالبدی فضایی شهر قزوین با نظر به رویکرد توسعه محلاتی نوسنتی

توسعه سریع شهری و گسترش بیبرنامه محلات جدید در شهر قزوین باعث بروز تفاوت های قابل توجهی در ساختار کالبدی و کیفیت زندگی در محلات تاریخی، جدید و حاشیه ای شده است. هدف این پژوهش بررسی و مقایسه این تفاوت ها و تحلیل تاثیر آنها بر کیفیت زندگی ساکنان و انطباق با اصول نوسنتی می باشد. طرح پژوهش از نوع مقایسه ای بوده و جامعه آماری شامل تمامی محلات شهر قزوین می باشد. برای تعیین حجم نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شده و تعداد مشخصی از محلات در هر دسته (تاریخی، جدید و حاشیه ای) به طور تصادفی انتخاب شده اند. داده ها از طریق ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه های استاندارد و فرم های ارزیابی میدانی جمع آوری شده اند. این ابزارها از نظر روایی و پایایی مورد تایید قرار گرفته اند و نمره گذاری آنها به گونه ای طراحی شده که دقت و صحت داده ها را تضمین کند. روش تحلیل داده ها شامل تحلیل های آماری توصیفی و مقایسه ای و همچنین الگوریتم های بهینه سازی برای ارزیابی و بهبود پارامترهای کلیدی است. نتایج پژوهش نشان داده است که محلات تاریخی به دلیل تراکم جمعیتی پایین تر، دسترسی بهتر به فضاهای عمومی و هماهنگی بیشتر با بافت تاریخی، وضعیت بهتری نسبت به محلات جدید و حاشیه ای دارند. برعکس، محلات جدید و حاشیه ای به دلیل تراکم باالتر و دسترسی محدودتر به فضاهای عمومی، مشکلاتی در کیفیت زندگی ساکنان دارند و از نظر هماهنگی با بافت تاریخی نیز در وضعیت نامطلوب تری قرار دارند. همچنین، نتایج این پژوهش تاکید می کند که نیاز به بازنگری در سیاست های توسعه شهری و توجه بیشتر به اصول طراحی نوسنتی برای بهبود کیفیت زندگی و حفظ هویت فرهنگی شهر قزوین وجود دارد. بهبود تراکم، افزایش فضاهای عمومی و حفظ هماهنگی با بافت تاریخی می تواند به ارتقای کیفیت زندگی و تقویت هویت فرهنگی کمک کند.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، محلات تاریخی ، طراحی نوسنتی ، ساختار کالبدی فضایی ، توسعه پایدار